O Simeone η δική του Atletico και ένα τεράστιο Respect

Είναι σπάνιες οι φορές που μέσω αυτού εδώ του blog ασχολούμαι με κάτι εκτός Αγγλίας. Η πορεία όμως της Atletico Μαδρίτης και τη φετινή χρονιά δεν μπόρεσε να με αφήσει ασυγκίνητο. Χθες το βράδυ η αρμάδα του Diego Simeone επικράτησε της Chelsea με 1-3 στο Λονδίνο και (σε συνδυασμό με το 0-0 της Μαδρίτης) σφράγισε το εισιτήριο για τον τελικό του Champions League ως η μοναδική αήττητη ομάδα της διοργάνωσης. Αντίπαλος των ροχιμπλάνκος η άλλη μεγάλη ομάδα της Μαδρίτης H Real του Ronaldo, του Casillas, του Di Maria , του Ramos, του δικού μας Gareth Bale και φυσικά του "γάτου" Carlo Ancelotti.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καραδημας

Όταν ο Simeone αναλάμβανε την Atletico μεσούσης της σεζόν τον Δεκέμβριο του 2011 ουδείς είχε στο μυαλό του αυτό που θα ακολουθούσε. Ο Αργεντινός προπονητής είχε δείξει αρκετά καλά στοιχεία ως προπονητής στην Estudiantes και τη River αλλά η Ευρώπη είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με την ποδοσφαιρική πραγματικότητα της Λατινικής Αμερικής. Ο Cholo κατάφερε να οδηγήσει την Atletico, την ίδια χρονιά, στην κατάκτηση του Europa League απέναντι στη Bilbao του Bielsa με 3-0 και να κερδίσει με το "σπαθί" του τη θέση του προπονητή της Μαδριλένικης ομάδας. Εκεί έδειξε το πλάνο του. Αυτό εγκρίθηκε και η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Την επόμενη σεζόν η Atletico κέρδισε το κύπελλο Ισπανίας με 1-2 απέναντι στη Real ,και μάλιστα μέσα στο Bernabeu-τερματίζοντας παράλληλα 3η πίσω απ' τις Barcelona και Real, και φέτος δείχνει πανέτοιμη να τερματίσει τα "σκαλοπάτια" για την κορυφή του βάθρου.

Η Atletico βρίσκεται μόνη πρώτη στον βαθμολογικό πίνακα της Ισπανίας και θέλει δύο νίκες στα επόμενα τρία παιχνίδια για να στεφθεί πρωταθλήτρια μετά το "μαγικό" 1996. Εκείνη τη χρονιά μάλιστα ο Simeone ήταν παίκτης της ομάδας. Αυτό που χαρακτηρίζει το Simeone είναι η σκληρή δουλειά , η άψογη τακτική στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και ο τσαμπουκάς της ομάδας του. Ένας "ποδοσφαιρικός τσαμπουκάς" που μας φέρνει στο μυαλό παλιότερες και πιο ρομαντικές εποχές του αθλήματος. Γνωρίζει πως δεν διαθέτει τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του πλανήτη αλλά έχει δημιουργήσει ένα σύνολο που αυτή τη στιγμή φαντάζει πολύ δύσκολο (ως απίθανο) να ηττηθεί από οποιαδήποτε ομάδα.

Αυτή είναι η μαγκιά του Simeone. Το σύνολο. Το "ένας για όλους και όλοι για έναν". Τι κι αν έχασε τον Falcao, o Cholo δημιούργησε τον Costa, αγόρασε (φθηνά) τον Villa και "ανέβασε" τον Adrian Lopez για να φτιάξει μια εξαιρετική επιθετική γραμμή. Μπόρεσε να τιθασεύσει τον Arda και να βάλει σε "καλούπια" τον Sosa και τον Diego και φυσικά κατάφερε να ανεβάσει τουλάχιστον ένα επίπεδο τον αρχηγό της ομάδας Gabi. Όλα - μα όλα σε όλες τις γραμμές δουλεύουν "ρολόι" φτάνοντας την Atletico εδώ που βρίσκεται. Προσωπικά θεωρώ πως η Atletico δεν γίνεται να χάσει αυτή τη στιγμή το πρωτάθλημα και αυτό (από μόνο του) είναι ένα τεράστιο κατόρθωμα αν αναλογιστούμε ποιους αφήνει πίσω αυτή η ομάδα και φυσικά με τι μπάτζετ.

Απ' την άλλη στις 24 Μαΐου αν αυτή η τόσο σπουδαία ομάδα καταφέρει να κατακτήσει και το Champions League κόντρα στην συμπολίτισσα Real τότε θα μιλάμε όχι για κάτι τεράστιο, αλλά για κάτι μυθικό. Προσωπικά της το εύχομαι. Ότι και να συμβεί αυτή η ομάδα, αυτοί οι παίκτες και αυτός ο προπονητής αξίζουν ένα τεράστιο RESPECT από όλους όσους αγαπάνε πραγματικά το άθλημα που λέγεται ποδόσφαιρο. Κανονικό ποδόσφαιρο.