H Αγγλία χθες βρέθηκε 10 λεπτά μακριά από ένα ιστορικό διπλό. Τι κι αν ήταν φιλικό, ένα παιχνίδι μέσα στο Maracana με αντίπαλο τη Βραζιλία των 5 Παγκοσμίων Κυπέλλων είναι πάντα μεγάλη αναμέτρηση. Όταν μάλιστα τα "Λιοντάρια" έχουν ταξιδέψει εκεί χωρίς τους Gerrard, Wilshere, Terry, Sturridge, Cleverley και η Βραζιλία έχει παραταχθεί με ότι καλύτερο διαθέτει ο Scolari στις μέρες μας,Το 2-2 είναι κάτι παραπάνω από τιμητικό. Με τους Άγγλους (το τονίζω αυτό) να δέχονται το τέρμα της ισοφάρισης , ενώ έχουν ανατρέψει το σκορ.
H Αγγλία δεν ήταν καλύτερη της Βραζιλίας. Όσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν την αναμέτρηση θα συμφωνούν μαζί μου. Είχε όμως πλάνο και ψυχή, κάτι που για ακόμα μία φορά δεν είχαν οι Βραζιλιάνοι. που έψαχναν τη "μαγική ατομική ενέργεια" κάποιου star για να φτάσουν σε κάποιο τέρμα. Φλύαρος ο Neymar για ακόμα μία φορά, έξω από τα νερά του ο Hulk και γενικά ασύνδετη η Βραζιλία. Μια Βραζιλία που σε ένα χρόνο από τώρα δε θα συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο απ'την πρωτιά. Οτιδήποτε άλλο θα είναι αποτυχία. Και μάλιστα παταγώδης. Τελικά δύο υπέροχες "βραζιλιάνικες" ενέργειες παραλίγο να χαρίσουν στα "λιοντάρια"¨τη νίκη. Τα τέρματα των Chamberlain και Rooney ήταν πραγματικά "ονειρικά".
Ο Chamberlain μετά το 1-1
Και φτάνω στο Roy Hodgson. Ο Άγγλος προπονητής έχει καταφέρει αυτό που κανείς προκάτοχος του δεν είχε μπορέσει. Να κάνει τους παίκτες της ομάδας ρεαλιστές. Όλοι ξέρουν μέχρι που μπορούν να φτάσουν, όλοι κατανοούν το μέγεθος του ταλέντου τους και όλοι παίζουν βάση σχεδίου αυτό που μπορούν να παρουσιάσουν μέσα στις γραμμές του γηπέδου. Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά ένα αμυντικογενές ποδόσφαιρο που μπορεί να σε "σκοτώσει" στην κόντρα με τους επιθετικούς που διαθέτει η ομάδα. Αυτό έγινε και χθες. To έχω γράψει και θα το ξαναγράψω. Αυτή τη στιγμή η ομάδα βρίσκεται πολύ πίσω από πολλές δυνάμεις του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Και άλλες χρονιές ίσχυε αυτό απλά οι Άγγλοι βάφτιζαν τον κάθε μέτριο ποδοσφαιριστή "κορυφαίο" και περίμεναν να τους οδηγήσει στην κορυφή. Τα αποτελέσματα γνωστά.
O Roy Hodgson
Για να παίξεις αυτό το ποδόσφαιρο χρειάζονται καλοί αμυντικοί και καλή αμυντική λειτουργία. Η αμυντική γραμμή των Άγγλων ήταν και χθες για σεμινάριο (Τηρουμένων των αναλογιών) . Οι Cahill και Jagielka ήταν εξαιρετικοί (για το βαθμό δυσκολίας του ματς- σε συνάρτηση με το ταλέντο που διαθέτουν), όπως και οι πλάγιοι μπακ Johnson και Cole (ο Baines έπαιξε για σχεδόν 30 λεπτά-στο καλύτερο χρονικό σημείο των Βραζιλιάνων), ο Phil Jones σε ρόλο "σκούπας" στο κέντρο ήταν άψογος όπως και οι άλλοι δύο αμυντικοί μέσοι Lampard και Carrick. Κάλυπταν σωστά τους χώρους και προσπαθούσαν να βγάλουν την ομάδα σωστά μπροστά χωρίς να εκβιάζουν τις φάσεις, έχοντας πάντα το μυαλό στα μετόπισθεν. Οι τρεις της επίθεσης , Walcott, Milner και Rooney στο πρώτο ημίχρονο μπορεί να μη φάνηκαν ιδιαίτερα αλλά στο 'β η έλευση του Chamberlain ανέβασε επίπεδο τους Άγγλους δίνοντας τους ταχύτητα και τεχνική. Τελευταίο άφησα τον Hart. O Άγγλος keeper είναι αυτή τη στιγμή στους 5 κορυφαίους του κόσμου (προσωπική εκτίμηση καθαρά) και το απέδειξε και χθες. Σε 2-3 φάσεις έπαιξε μόνος του τους επιθετικούς της Σελεσάο και βγήκε νικητής. Η Αγγλία επιτέλους έχει βρει τεράστιο τερματοφύλακα.
Rooney και 1-2
Δεν γνωρίζω τι μπορεί να καταφέρει αυτή η ομάδα στο μέλλον. Άλλωστε αυτή τη στιγμή βρίσκεται πίσω από τις άλλες υπερδυνάμεις του ποδοσφαίρου, όπως έγραψα και πιο πάνω. Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι σε ένα χρόνο και πρέπει να δούμε με τι παίχτες θα παραταχθούν τα "λιοντάρια" στη Βραζιλία, όπως και σε τι όμιλο θα βρεθούν. Άλλωστε είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για το οτιδήποτε.
Βίντεο με τα highlights της αναμέτρησης
Κρατάμε τα θετικά και προχωράμε.Μία νίκη και μία ισοπαλία με τους Βραζιλιάνους σε διάστημα 5 μηνών δε το λες και μικρό πράγμα. Τουναντίον.
0 σχόλια