Ραντεβού στο Μόναχο

Επική μπορεί να χαρακτηριστεί η πρόκριση της Chelsea στον τελικό του Champions League.. Όχι γιατί ήρθε με την Barcelona, αλλά για τον τρόπο που αυτή ήρθε. Όσοι νομίζουν πως το ποδόσφαιρο  είναι μόνο τακουνάκια, passing game και περίτεχνες ενέργειες δεν πίστευαν σε αυτή την πρόκριση. Εμείς οι υπόλοιποι το περιμέναμε. Ήρθε δύσκολα, με μεγάλη δόση τύχης αλλά είναι σίγουρα δίκαιη και παλικαρίσια. Εδώ και πολύ καιρό είχα γράψει για την πίστη μου σε αυτή την Chelsea, για τον συνδιασμό ταλέντου και εμπειρίας που διαθέτει , για τις πολλές πιθανότητες που είχε να φτάσει στην κατάκτηση του Champions League. Στις 19 Μαίου θα ξέρουμε αν οι "μπλε" του Λονδίνου θα τα έχουν καταφέρει, ένα παιχνίδι έμεινε (με Bayern ή Real) για την κορυφή. 

Αλλά ας δούμε το παιχνίδι.

Έχοντας το υπέρ του 1-0, ο Di Matteo παρέταξε την Chelsea με την ίδια 11αδα, όπως και στο Stamford Bridge, έχοντας σαφείς αμυντικούς προσανατολισμούς. Η  Barcelona από την άλλη έπαιζε φουλ επίθεση, τι περίεργο. Η Chelsea είχε την ατυχία να χάσει στο πρώτο 15λέπτο τον Gary Cahill με τράβηγμα και να βρεθεί πίσω στο σκορ στο 35’ με το τέρμα του Busquets. Πριν καλά καλά καταλάβουν οι Λονδρέζοι τι είχε γίνει, ήρθε και το δεύτερο χτύπημα. Ο αρχηγός John Terry χτυπάει εκτός φάσης τον Alexis και δέχεται (δικαίως) την κόκκινη κάρτα. Ο Di Matteo θα περάσει τον Ramirez δεξί μπακ και τον Bosingwa δίπλα στον Ivanovic. Η πίεση της Barca θα γίνει αφόρητη και το 2-0 ήταν γεγονός στο 44’ , σε μια φάση που κρύφτηκε η μπάλα, με τον Iniesta. Δευτερόλεπτα πριν οι ομάδες πάνε στα αποδυτήρια , ο Lampard θα βγάλει φοβερή μπαλιά για τον Ramires, με τον Βραζιλιάνο να γράφει το 2-1 και να δίνει σκορ πρόκρισης στην ομάδα του.

Στο ‘β ημίχρονο η πίεση της Barcelona συνεχίστηκε, ο Messi έχασε πέναλτυ στο 50’ , η αμυντική λειτουργία των "μπλε" ήταν για σεμινάριο, ο Cech ανίκητος, το πάθος των Λονδρέζων αστείρευτο και το παιχνίδι πολύ όμορφο. Από αυτές τις αναμετρήσεις που παρακολουθείς (κυριολεκτικά) με κομμένη την ανάσα. Στα τελευταία λεπτά ο Drogba έδωσε την θέση του στον Torres και ο Ισπανός στις καθυστερήσεις έγραψε το 2-2 που ήταν και το τελικό σκορ, ρίχνοντας την Barcelona στο καναβάτσο. Ειλικρινά δεν υστέρησε κανείς από τους "μπλε". Όλοι ήταν εξαιρετικοί και έδωσαν το 100% των δυνάμεων τους για την πρόκριση. Θέλω να σταθώ όμως σε τρία σημεία.

1^ον) Η χαζή αποβολή του Terry, δεν το κάνεις αυτό ποτέ, σε τέτοιο επίπεδο και μάλιστα όταν είσαι και αρχηγός. Ο Terry δεν θα ηγηθεί στον τελικό του Μονάχου, απόντες θα είναι και οι Ramires/Meireles/Ivanovic λόγω καρτών.

2^ον) Αυτό ήταν το 8^ο παιχνίδι του Messi απέναντι στον Cech, πόσα τέρματα έχει σκοράρει; Κανένα.

3^ον)Την σαιζόν 2007/2008 που η Chelsea είχε πάει και πάλι στον τελικό του Champions League , είχε απολυθεί ο προπονητής της στη μέση της σαιζόν, τότε ήταν ο Mourinho , την θέση του είχε πάρει ο Avraam Grant . Τώρα ο Villas – Boas, και οι δύο Πορτογάλοι.

 Ραντεβού στο Μόναχο. Cech, Lampard, Drogba, Cole, Essien και φυσικά Torres έχουν να αποδείξουν πολλά ακόμα.

Κωνσταντίνος Καραδήμας