Το επέβαλε η φανέλα

Μεγάλη νύχτα η χθεσινή. Η ομάδα επιτέλους μετά από 5 στείρα χρόνια διεκδικεί ξανά έναν τίτλο. Η ευκαιρία φαντάζει πιο ιδανική από ποτέ. Άλλωστε ο αντίπαλος σε καμία περίπτωση δεν φαντάζει φόβητρο, όμως ούτε μπορεί να υποτιμηθεί γιατί τότε το όνειρο της κατάκτησης του τίτλου θα πάει στα σκουπίδια.

Σίγουρα η χθεσινή Liverpool δεν έπνιξε τον αντίπαλο με την απόδοσή της και ούτε έπαιξε την μεγάλη μπάλα που συνήθιζε. Είχε όμως καρδιά, ψυχή και... καρύδια, μα πάνω απ' όλα αυτό που λέμε ''ειδικό βάρος φανέλας΄'. Την καταλληλότερη στιγμή κατ' εμε οι παίκτες του Dalglish έδειξαν τι εστί Liverpool. Ας μην ξεχνάμε πως ήταν νωπές ακόμα οι μνήμες του διασυρμού στο Reebok Stadium. Χθες όμως η ομάδα ήταν μεταμορφωμένη, προς το καλύτερο φυσικά.

Δεν θα προβώ σε ανάλυση αγώνα. Λέω να αφήσω λίγο το οπαδικό αίσθημα να μιλήσει. Μέσα από μια χρονιά που έτεινε να εξελιχθεί σε μία ακόμη χρονιά μιζέριας, οι Reds έδειξαν πως έστω και με τα χίλια ζόρια μπαίνουν ξανά στον δρόμο των επιτυχιών. Δείχνουν πως σιγά σιγά μπαίνουν οι βάσεις ώστε το μεγαθήριο να ξυπνήσει και πάλι. Και ποιος ιδανικότερος οδηγός αυτής της νέας αρχής απ' τον King Kenny; Μπορεί να του ασκώ κι εγώ κριτική, μπορεί κάποιες απ' τις επιλογές του να είναι από ένα σύμπαν που καμία σχέση δεν έχει με το δικό μας, όμως στο τέλος ΠΑΝΤΑ βρίσκει τον τρόπο να διορθώνει την κατάσταση. Τα σχεδόν βουρκωμένα μάτια του χθες μετά της λήξη του ματς τα λένε όλα...

Αυτός ο τελικός είναι υπόθεση Liverpool. Όχι πως η Cardiff City δεν είναι υπολογίσιμη. Όχι πως η Cardiff δεν αξίζει αυτόν τον τίτλο και επίσης με το σπαθί της έφτασε να παίζει έναν ακόμα τελικό League Cup, απλά σε αυτό το παιχνίδι όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στον Stevie και την παρέα του. Αυτοί θα δίνουν τον ρυθμό άλλωστε. Αυτοί, αν όλα κυλήσουν ομαλά, θα σηκώσουν τον πρώτο τίτλο στο νησί. Το σημαντικό όμως είναι πως μετά από καιρό, η ομάδα μας κάνει να σκεφτόμαστε αισιόδοξα. Πέρασε η μπόρα...

Επειδή όμως αρκετή κριτική έχουμε ασκήσει τόσο στον Dalglish όσο και στους παίκτες της ομάδας, επειδή αρκετές φορές έχουμε μιλήσει για την αναγκαιότητα μεταγραφικής ενίσχυσης, σήμερα εγώ μόνο καλά λόγια έχω να πω. Τα αξίζουν διότι παίζουν με ψυχή. Ποιά ομάδα άλλωστε μπορεί να γυρίσει δύο φορές εις βάρος της σκορ και μάλιστα σε παιχνίδι που έμοιαζε σχεδόν χαμένο; Ποια ομάδα έχει τόσο μεγάλα ψυχικά αποθέματα και κόντραρε με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα μια ομάδα σαν την Manchester City; Διότι όλα αυτά ΜΟΝΟ μια μεγάλη ομάδα τα κάνει. Κι ας μας πικραίνει στο πρωτάθλημα...

Υ.Γ. Δεν πρέπει να την πατήσουμε όπως έκανε πέρυσι η Arsenal κόντρα στην Birmingham...

Υ.Γ.1 Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να φανταστώ τι θα γίνει αν χαθεί αυτός ο τίτλος. Ούτε στην άκρη του μυαλού μου δεν το έχω το σενάριο αυτό. Αυτός ο τίτλος ΠΡΕΠΕΙ να πάει προς Anfield μεριά για χίλιους δύο λόγους.

Υ.Γ.2 Το You'll Never Walk Alone πιο ανατριχιαστικό από ποτέ τα τελευταία 2 χρόνια!

                                                                                                     Χρήστος Τσάλτας