Oι 7 πιο σοκαριστικοί τραυματισμοί στο νησί

Ο Roy Keane
Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα δυνατό, σκληρό, πολλές φορές ακόμη και αντιαθλητικό. Το πρωτάθλημα της Αγγλίας είναι για τους περισσότερους το καλύτερο στον κόσμο,δεν παύει όμως να είναι και το σκληρότερο στον κόσμο. Πολλές φορές έχουμε δει σε αυτό μαρκαρίσματα αντικανονικά και βίαια που πολλές φορές οδήγησαν σε σοβαρούς τραυματισμούς ή ακόμα και στο τέλος της καριέρας για πολλούς παίχτες. Μακάρι να μην είχαν συμβεί ποτέ αλλά σήμερα θα θυμηθούμε τους 7 πιο σοκαριστικούς τραυματισμούς στο "νησί" από καταβολής Premier League.

>>Στο νούμερο 1 θα πάμε στις 21/4/2001 στο Οld Trafford Manchester United-Manchester City. Ο Roy Keane βγάζει τα χρωστούμενα στον Haaland με ένα τάκλιν που η λέξη δολοφονικό δεν μπορεί να χαρακτηρίσει την συγκεκριμένη πράξη. Ο Halaand δεν ξαναέπαιξε ποδόσφαιρο. Ο Keane τιμωρήθηκε με αποβολή και 150.000 λίρες πρόστιμο αρκετά χρόνια μετα. Όλα αυτά γιατί ο Ηalaand είχε χτυπήσει αντικανονικά τον Keane τρία χρόνια και εφτά μήνες πριν ως παίχτης της Leeds United. Ψυχάκιας απ' τους λίγους ο Ιρλανδός αμυντικός μέσος των "μπέμπηδων".

>>Στο νούμερο 2 θα πάμε στις 8/4/1996 στο Οld Trafford και πάλι. H United υποδέχονταν την Coventry City. Στην πρώτη φάση του παιχνιδιού ο κακόμοιρος Dave Buust χώνεται στην περιοχή για να κερδίσει την μπάλα. Ο Dennis Irwin και ο Peter Schmeichel προσπαθούν να την διώξουν. Αποτέλεσμα οι δύο παίκτες να "κλειδώσουν" το πόδι του Buust. O άμοιρος παίχτης μεταφέρεται στο νοσοκομείο και έπειτα από 17 εγχειρήσεις, σε δύο χρόνια, αναγκάζεται να σταματήσει το ποδόσφαιρο το 1998 στα 31 του.


>> Στο νούμερο 3 θα πάμε στις 9/9/2000 στο παιχνίδι Ipswich Town-Aston Villa. O επιθετικός των "χωριατών" Luc Nilis προσπαθεί να κερδίσει την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή. Ο τερματοφύλακας Richard Wright προσπαθεί να διώξει με τη σύγκρουση να είναι αναπόφευκτη. Αποτέλεσμα στις 23/1/2001 ο Luc Nilis ανακοινώνει την απόσυρση του από την ενεργό δράση. O Βέλγος διεθνής ήταν τότε 33 ετών.

>>Στο νούμερο 4 θα πάμε στις 30/10/04 στο Ewood Park. Η Blackburn έπαιζε με την Liverpool και σε μία φάση που δεν μύριζε τίποτα ο Djibril Cisse κατευθύνεται στην μπάλα και ο James McEvely (αμυντικός γεννημένος στο Liverpool) τον "κλαδεύει" από πίσω. O Cisse χάνει σχεδόν όλη την υπόλοιπη σεζόν αλλά στο τέλος αυτής επιστρέφει και κατακτά το Champions League στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, σκοράροντας και στην διαδικασία των πέναλτι.

>>Στο νούμερο 5 θα πάμε στις 25/1/1995 στο Villa Park. Aston Villa-Tottenham. Ο Jurgen Klinsmann προσπαθεί να κερδίσει την μπάλα μετά από σέντρα και ο τερματοφύλακας Mark Bosnich βγαίνει να διώξει με το κεφάλι. Αντ'αυτού βρίσκει τον Γερμανό με το γόνατο αλλά και μετά με το καλάμι στο κεφάλι. Ο Klinsmann βγαίνει αναίσθητος από το γήπεδο χωρίς,ευτυχώς,κανένα σοβαρό πρόβλημα. Ο σπουδαίος Γερμανός επέστρεψε στον αγωνιστικό χώρο και συνέχισε εμφανώς ζαλισμένος.


>>Στο νούμερο 6 θα πάμε στις 8/2/2006 στο Anfield και πάλι. Η Liverpool έπαιζε με την Manchester United για το FA Cup και o Allan Smith στην προσπάθεια του να κόψει με τάκλιν ένα σούτ του Riise "κάθεται" πάνω στο πόδι του. Το θέαμα ήταν αποκρουστικό.Ο Smith φεύγει αναίσθητος πάνω σε φορείο με το πόδι του κυριολεκτικά σμπαραλιασμένο. Ο Άγγλος επιθετικός επέστρεψε στα γήπεδα μετά από σχεδόν 12 μήνες αλλά δεν βρήκε ποτέ ξανά τη σπουδαία φόρμα του.

>>Στο νούμερο 7 θα πάμε στις 25/1/1995 στο Selhurst Park. Crystal Palace-Manchester United. O Eric Cantona αντιλαμβάνεται ότι τον βρίζει ο Μathew Simmons και κατευθύνεται πάνώ του. Με μία κίνηση καράτε τον ρίχνει κάτω και αρχίζει να τον γρονθοκοπεί. Ο Γάλλος αποβάλλεται και τιμωρείται με 9 μήνες αποκλεισμό και 120 ώρες κοινωνικής εργασίας. Ο ίδιος θα δηλώσει για το περιστατικό "οι φώκιες ακολουθούν την τράτα επειδή πιστεύουν ότι θα ρίξουν σαρδέλες για να φάνε". Το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ο Mathew Simmons ήταν απλός φίλαθλος στις κερκίδες. Απλά Cantona.

Δεν έβαλα φωτογραφίες με τους τραυματισμούς στο κείμενο για ευνόητους λόγους.

Κωνσταντίνος Καραδήμας

1 σχόλια

  1. KlineMine says:

    "Μακάρι να μην είχαν συμβεί ποτέ.." γράφεις και θα συμφωνήσω αν και για το νούμερο 4 έχω μια επιφύλαξη γιατί αν δεν είχε συμβεί δε θα ερχόταν στον Παναθηναικό ποτέ!

    Για το 7 τί να πεις.. Aς ελπίσουμε οτι θα τον δούμε να κάθεται μέσα στα επόμενα χρόνια στον πάγκο του Όλντ Τράφορντ