Μονόδρομος το κύπελλο για τους gunners

Wenger και Ozil

Η Arsenal στο Μόναχο είχε πολύ δύσκολο έργο. Η ομάδα του Arsene Wenger είχε να ανατρέψει το εις βάρος της 0-2 απέναντι στην καλύτερη ομάδα του πλανήτη για τις τελευταίες δύο σεζόν. Αυτό ακριβώς είναι η Bayern. O Pep Guardiola το καλοκαίρι παρέλαβε μια Bayern που είχε αγγίξει το τέλειο και κατάφερε να τη βελτιώσει και να περάσει στην ομάδα το δικό του στυλ και τις δικές του ποδοσφαιρικές καινοτομίες - χωρίς όμως να διαταράξει τις ισορροπίες των Βαυαρών. Ο Καταλανός προπονητής αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος στην Ευρώπη με διαφορά απ' τον δεύτερο. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να το καταλάβει ο οποιοσδήποτε.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καραδήμας

Στα της αναμέτρησης τώρα η Bayern ήταν καλύτερη της Arsenal. Είχε την κατοχή, είχε περισσότερες ευκαιρίες και κατάφερε να πάρει εύκολα το θετικό αποτέλεσμα (αν και ήταν αρκετά φλύαρη), που σε συνδυασμό με το 0-2 του πρώτου αγώνα τη στέλνει στους <8> της διοργάνωσης. Το τελικό 1-1 θα μπορούσε να είχε γίνει και 2-1 υπέρ των Γερμανών αν ο Fabianski δεν είχε πιάσει το πέναλτι του Muller στις καθυστερήσεις αλλά και πάλι η πρόκριση ήρθε (σχετικά) εύκολα για την ομάδα του Guardiola. Οι gunners είχαν αρκετές απουσίες και τον Ozil σε κακή κατάσταση για ακόμα ένα μεγάλο ραντεβού και θεωρώ πως στάθηκαν πολύ καλά απέναντι στο "θηρίο" από τη Βαυαρία. Άλλωστε θα είναι αστείο να συγκρίνουμε την ποιότητα των δύο ομάδων.

Η Arsenal μπορεί να σώσει τη χρονιά μόνο αν κατακτήσει το FA Cup. Η ομάδα του Wenger δεν μπορεί να κατακτήσει το πρωτάθλημα και προσωπικά θεωρώ πως υπέρβαση είναι και η φετινή της παρουσία στην Premier League μέχρι στιγμής. Οι gunners θα χάσουν πολύ δύσκολα το "τρένο" για το επόμενο Champions League που ήταν και ο ρεαλιστικός τους στόχος στην έναρξη της σεζόν. Μια χαρά δηλαδή για μια ομάδα που διαθέτει πολύ ταλέντο αλλά δεν έχει τις προσωπικότητες που θα σηκώσουν το βάρος στα δύσκολα. Όπως συνέβαινε κάποτε με παίκτες όπως ο Henry, ο Viera, o Bergkamp, o Pires ακόμα και ο Fabregas.

Θέλω να σταθώ στον Ozil κλείνοντας. Ο Γερμανός play maker ήταν η μεγάλη μεταγραφή της Arsenal και ο παίκτης στο πρόσωπο του οποίου οι οπαδοί της ομάδας έβλεπαν το νέο ηγέτη. Ο Ozil ξεκίνησε καλά, συνέχισε εξαιρετικά αλλά τους τελευταίους μήνες έχει μια συνεχή πτωτική πορεία. Εξαφανισμένος στα μεγάλα παιχνίδια και μέτριος ακόμα και με "μικρές" ομάδες της Αγγλίας ο πολυδιαφημισμένος παίκτης δείχνει να μη μπορεί να σηκώσει το ηγετικό βάρος στην ομάδα, προς το παρόν τουλάχιστον.Αποτέλεσμα όλων αυτών πολλοί να θεωρούν επισφαλή ακόμα και την παρουσία του στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Άδικο δεν τους ρίχνω.

Απ' την άλλη η Arsenal έχει μικρύνει πολύ. Δεν κατακτά τίτλους, δεν μπορεί να προχωρήσει στην Ευρώπη, έχει αρχίσει να κουράζει. Θα παίξει όμορφο ποδόσφαιρο σε κάποιους αγώνες, θα μιλάμε για καμιά βδομάδα για ένα πανέμορφο τέρμα της αλλά στο τέλος θα βρίσκεται πάλι 3η ( ή 4η)  και καταϊδρωμένη. Άτιτλη και κουρασμένη. Τελευταίος τίτλος των Λονδρέζων είναι το κύπελλο του 2005 (απέναντι στη Man United) και φέτος έχουν την ευκαιρία να σπάσουν την "κατάρα". Στον ημιτελικό η Wigan δεν τρομάζει και στον τελικό είτε η Sheffield United είτε η Hull City θα μπουν στο Wembley ως outsider.

Για αν δούμε θα γίνει το φετινό κύπελλο η αφετηρία μιας νέας εποχής για τους gunners; Τα τελευταία χρόνια η λάμψη ενός τροπαίου και η "πρωτιά" της Premier League ζαλίζουν την ομάδα του Wenger. Καιρός είναι λοιπόν για επιστροφή στους τίτλους μπας και φύγει και αυτή η γκαντεμιά των εννέα ετών που κυνηγά την ομάδα. Ο τίτλος του outsider δεν πηγαίνει στην Arsenal τα τελευταία χρόνια. Στο κύπελλο θα πάει με τον τίτλο του φαβορί. Ο "τίτλος" που θα μείνει (και φέτος) για την ομάδα θα είναι ένας. Winner or Loser και αυτό το κύπελλο (αν έρθει) ίσως αλλάξει πολλά για τη συνέχεια