'Εγραψα και εγώ για τον Μήτρογλου.

Όπως κάθε site, εφημερίδα , διαφημιστικό φυλλάδιο (για 24ώρο delivery), τηλεοπτικό κανάλι, blog και κάθε μέσο (εκτός από στρογγυλοφάναρο παπί) που σέβεται τον εαυτό του μιλάει για αυτον, έτσι και εγώ θα ασχοληθώ με τον Μήτρογλου.Μάλιστα τον Κώστα το Μήτρογλου. Τον Έλληνα διεθνή επιθετικό που εδώ και 2-3 μήνες όλες οι κορυφαίες ομάδες θέλουν στο ρόστερ τους. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Προσπάθησα πολύ να μην γράψω για τον παίκτη αλλά τελικά υπέκυψα. Άλλωστε όπως μαθαίνω τον "θέλει" η μισή Αγγλία και εγώ εδώ για το Νησί γράφω.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καραδημας

Ας τα πάρουμε απ' την αρχή. Ο Μήτρογλου είναι ο καλύτερος Έλληνας επιθετικός αυτή τη στιγμή. Όποιος δεν μπορεί να το δει αυτό ή δεν το παραδέχεται, είναι "τυφλός" ή προκατειλημμένος με τον παίκτη. Είναι απλό. Ο παίκτης έχει έφεση στο σκοράρισμα. Είναι σε καλή ηλικία. Συμμετέχει αρκετά στο παιχνίδι της ομάδας (πολύ σημαντικό για ένα σύγχρονο φορ) και φυσικά γνωρίζει πολύ καλά τα "βασικά". Το τελευταίο , δυστυχώς, οι περισσότεροι Έλληνες επιθετικοί δεν το έχουν. Ο "Μητρογκόλ" γνωρίζει βέβαια τα "βασικά" επειδή τα έμαθε στη Γερμανία και όχι σε κάποιο χωράφι του δικού μας πρωταθλήματος. Πολύ σημαντικό το τελευταίο,δεν συμφωνείτε;

Προσωπικά είχα εκφραστεί με τα καλύτερα λόγια για τον παίκτη όταν τον γνωρίσαμε στους "μικρούς"της Εθνικής. Τότε που παρέα με τον Νίνη και τον Σωκράτη έφτασε στον τελικό του Euro under 19 το 2007 ,όπου και γνώρισε την ήττα από τους , εκνευριστικά, ταλαντούχους Ισπανούς. Η ατάκα που χρησιμοποιούσα τότε ήταν "αν είχε τη φατσούλα του Σωτήρη ή την σοβαρότητα του Σωκράτη, όλοι θα μιλούσαν γι' αυτόν". Το ταλέντο υπήρχε από πότε άλλωστε. Τελικά φτάσαμε να μιλάμε όλοι για τον παίκτη 6 χρόνια αργότερα. Το εκνευριστικό της υπόθεσης είναι πως αυτό το "κλίμα" το έχουν δημιουργήσει 2-3 εφημερίδες που προωθούν τον παίκτη ως το απόλυτο εξαγώγιμο ποδοσφαιρικό προϊόν μιας χώρας που , εκτός της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης, έχει πιάσει πάτο και στο ποδόσφαιρο. Εδώ και χρόνια , θα συμπληρώσουν οι πιο πολλοί. Μιλάμε για πραγματική πλύση εγκεφάλου πάντως απ' τα ΜΜΕ για τον παίκτη και τα "κατορθωματα" του. Η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο.

"Τον θέλει ο Klop για αντικαταστάτη του Lewandowski" , "τον θέλει ο Rodgers ως αντί-Suarez" , "τον θέλει η Inter γιατί τους θυμίζει το Ronaldo". Σε λίγο θα γράψουν πως τον θέλει και η Barcelona για αντικαταστάτη του Messi. Έχει τραβήξει πολύ το "αστείο" και γίνεται περισσότερο "αστείο" όταν κάποιοι δεν μπορούν να το καταλάβουν. Μιλάμε για μπάλα βρε παιδιά και bussines αλλά όχι κι έτσι. Πρόσφατα πολύ γνωστός ατζέντης βγήκε στον αέρα πασίγνωστης ραδιοφωνικής εκπομπής και δήλωσε πως ο Μήτρογλου πρέπει να πωληθεί στην Αγγλία και μόνο. "Οι Άγγλοι διαθέτουν πολύ χρήμα" δήλωσε, και πως η ομάδα του μπορεί να τσεπώσει μέχρι 15 εκ λίρες. Κοινώς,έχουν λεφτά οι Άγγλοι ας τους πιάσουμε "κότσο".Όπως το ακούτε. Μάλιστα δίχως να το σκεφτεί έκλεισε την κουβέντα του δηλώνοντας πως ο Μήτρογλου είναι καλύτερος απ' τον Bony της Swansea. Μάλιστα, κάτι άλλο; Για τον Ιβοριανό απλά να πω πως οι "κύκνοι" τον αγόρασαν για 12 εκ λίρες το προηγούμενο καλοκαίρι και πως ο παίκτης μετρά ήδη 10 τέρματα σε 18 εμφανίσεις ( όχι σε όλες βασικός) σε όλες τις διοργανώσεις. Τα όργια που έκανε στη Vittese δεν τα αναφέρω καν. Εύκολο είναι να τα βρει όποιος θέλει στο διαδίκτυο. Ποια Ολλανδία, θα μου πείτε. Αν δεν έχεις παίξει μπάλα κόντρα στον Πλατανιά δεν μπορείς να καταλάβεις τι θα πει "ματώνω για να σκοράρω".

Γνώμη μου είναι πως ο Μήτρογλου δεν μπορεί να παίξει στην Αγγλία , εκτός από μερικές μέτριες ομάδες, πουθενά. Αν κοιτάξει κάποιος τι επιθετικοί υπάρχουν σε κάθε club θα καταλάβει αυτό που γράφω. Η Fulham για παράδειγμα, που παλεύει για να σωθεί, έχει τον Bent και τον Berbatov. Η Swansea έχει τον Bony και τον Michu. Η Newcastle έχει τον Remy , τον Cisse και τον Ameobi. Η Everton έχει στον πάγκο μόνιμα τον Jelavic. Απλά παραδείγματα. Για City, United, Arsenal, Liverpool, Chelsea το θεωρώ περιττό να συμπληρώσω κάτι. Ίσως να έβρισκε μια θέση στη Hull του Bruce ή στη Sunderland του Poyet. Μέχρι εκεί. Το Αγγλικό ποδόσφαιρο είναι πολύ δύσκολο. Πολύ γρήγορο, πολύ δυνατό. Δείτε την περίπτωση Soldado. Στη Valencia μάτωνε τα δίχτυα και στους spurs σκοράρει μόνο αν η ομάδα κερδίσει πέναλτι. Δείτε τον Eto'o και τους χώρους που ΔΕΝ βρίσκει να τρέξει στην Chelsea με αποτέλεσμα να μη σκοράρει (μέχρι στιγμής). Θυμηθείτε τον τεράστιο Shevchenko ή τον Asprilla. Τον Forlan στη United ή τον Crespo στα χρόνια του στο Stamford Bridge. Όλοι τεράστιοι επιθετικοί. Όλοι έφυγαν ως  αποτυχημένοι απ' το Νησί. Ακόμα και τεράστια ταλέντα όπως ο Arnautovic της Stoke City ή ο van Wolfswinkel της Norwich δεν μπορούν να βρουν λύσεις στους σκληρούς αμυντικούς της Premier. Εκτός κι αν ο Μήτρογλου είναι καλύτερος απ' όλους αυτούς. Μπορεί να είναι και εγώ να μη μπορώ να το δω βέβαια. You never know.

Δεν παρακολουθώ Ελληνικό ποδόσφαιρο παρά μόνο τα παιχνίδια της Εθνικής. Στο Champions League έχω δει τον Ολυμπιακό φέτος (όχι σε όλα τα παιχνίδια, εννοείται) και θυμάμαι μόνο το χατ-τρικ του Μήτρογλου στο Βέλγιο. Ένα παιχνίδι που ο παίκτης σούταρε τρεις φορές και βρήκε δίχτυα και τις τρεις φορές. Μοναδικό πραγματικά και όντως πανέμορφα γκολ όλα Στην Ελλάδα σκοράρει κατά ρυπάς αλλά απέναντι σε ποιον; Στην Εθνική που ήταν στα παιχνίδια με τη Σλοβενία και τη Βοσνία; Άφαντος αν θυμάμαι καλά. Και μην ακούσω για τα παιχνίδια με την Ρουμανία. Μετριος ήταν και εκεί και με αντίπαλο τον στοπερ του Αστέρα Τρίπολης. Ας μη γελιόμαστε. Αυτή η Ρουμανία είναι πολύ μέτρια ομάδα. Τα γκολ που σκόραρε o Μήτρογλου θα μπορούσε να τα βάλει και ο πιο μέτριος επιθετικός. Τώρα αν όλα αυτά αρκούν για να πάρει κάποιος μεταγραφή 10+ εκ. σε ομάδα της Αγγλίας ή σε μεγάλη ομάδα της Γερμανίας ή της Ιταλίας αυτό το γνωρίζουν καλύτερα οι ντόπιες φυλλαδες. Ειλικρινά εύχομαι στο παλικάρι να πάει στο εξωτερικό αλλά προσωπικά δεν θεωρώ πως μπορεί να σταθεί ούτε κατά διάνοια στις ομάδες που ακούγονται. Σε μικρομεσαίες ομάδες που λογικά θα δουλεύουν για να του δίνουν μπάλες , ίσως κάνει "παπαδες".

Για να κλείσω. Τη σαιζόν 1970-1971(τι σας λέω τώρα) ο Παναθηναικός έφτασε στον τελικό του Πρωταθλητριών. Ο Αντώνης Αντωνιάδης είχε βγει πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης σκοράροντας και τέσσερα τέρματα στη "θρυλική" Ζενες Ες. Ευτυχώς που τότε δεν υπήρχε ο Τύπος του σήμερα γιατί ο "ψηλός" θα είχε κλείσει , την ίδια μέρα, στον Ajax του Cruyff, τη Bayern του Beckenbauer και τη Liverpool του Keegan. Οι συγκρίσεις με τον Pele απ' την άλλη θα ήταν σε καθημερινή βάση. Ίσως και να τον είχαν βγάλει καλύτερο του Βραζιλιάνου. Ποτέ δεν ξέρεις.