Το πρωτάθλημα του Cantona ('95-'96)

Cantona και Ferguson το '96

Νέα ενότητα στο Home Of Football με τίτλο "Για να μαθαίνουν οι νέοι" από σήμερα. Σε αυτή την ενότητα θα ασχοληθώ με όλα τα πρωταθλήματα από το 1990 μέχρι και το 2000. Είναι η δεκαετία που μπήκαν οι γερές βάσεις για να γίνει το Αγγλικό πρωτάθλημα το "Καλύτερο στον κόσμο". Οι χουλίγκανς έχουν βρεθεί εκτός γηπέδων, η υπόθεση Μπόσμαν δίνει το δικαίωμα σε πολλούς μη Βρετανούς να βρεθούν σε Αγγλικές ομάδες, αρχίζουν να εισρέουν πολλά εκατομμύρια λίρες και φυσικά ξεκινά η γιγάντωση της Manchester United. Θα ξεκινήσουμε με τη σαιζόν 1995-1996 για τρεις λόγους.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καραδήμας

Ο πρώτος είναι πως εκείνο το καλοκαίρι η Αγγλία φιλοξένησε το Euro και όπως ήταν λογικό όλα τα βλέμματα είχαν πέσει πάνω της. Ο δεύτερος είναι πως αυτό ήταν το τελευταίο πρωτάθλημα με λίγους ξένους (έγραψα και παραπάνω για την υπόθεση Μπόσμαν) και ο τρίτος είναι και ο σημαντικότερος. Σε αυτό το πρωτάθλημα είχαμε μία απ'τις μεγαλύτερες "κλοπές" που έχουν γίνει στο ποδόσφαιρο. Παρακάτω θα καταλάβετε τι εννοώ. Ας τα πάρουμε όμως απ'την αρχή.

Το καλοκαίρι του '95 είχε βρει την Blackburn Rovers του Kenny Dalglish και του Alan Shearer πρωταθλήτρια. Ο Sir Alex Ferguson είχε "ανεβάσει" στη United πολλά πιτσιρίκια και τους είχε δώσει σημαντικό ρόλο στην ομάδα. Η Liverpool του Barnes, του Rush, του McManaman, του Collymore και φυσικά του Robbie Fowler έδειχνε ικανή για τον τίτλο καθώς συνδύαζε εμπειρία και ταλέντο. Υπήρχε η Everton που είχε κερδίσει το Κύπελλο και ξεκίνησε κερδίζοντας και το Community Shield. Με μεγάλα αστέρια τους Duncan Ferguson και Daniel Amokachi και φυσικά υπήρχε και η καλύτερη ομάδα εκείνης της σαιζόν. Ποια ήταν αυτή; Μα φυσικά η Newcastle United του Kevin Keegan. Το roster της δεν ήταν το καλύτερο βάσει ονομάτων (ας είχε τους Les Ferdinand, Faustino Asprilla και τον David Ginola) αλλά είχε καταφέρει να παίξει εξαιρετικό ποδόσφαιρο και να χάσει το πρωτάθλημα άδικα από τους "μπέμπηδες".  Όπως καταλαβαίνετε το στοίχημα "ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα" δεν ήταν καθόλου εύκολο στην αρχή της σαιζόν. Όπως και απεδείχθη.

Ο Les Ferdinand με τη φανέλα της Newcastle

Ήταν 1 Οκτωβρίου 1995 όταν o King Eric επέστρεφε από την τιμωρία για το χτύπημα στον οπαδό της Crystal Palace, Mat Simmons. Ο Γάλλος είχε τιμωρηθεί με οχτώ μήνες. Εκείνη τη μέρα στο Old Trafford η United υποδέχονταν τη Liverpool και δεν έπρεπε να χάσει για κανένα λόγο. Η United είχε ισοφαρίσει με τον Cantona σε 2-2 (με ένα αυστηρό πέναλτι που είχε κερδίσει ο Giggs) και έπαιρνε γερή ανάσα στο κυνήγι της "πρωτιάς". Δύο μήνες αργότερα θα βρεθεί στο -10 από την φοβερή Newcastle. Ήταν τότε που στο μυαλό όλων ήρθε η φράση του πρώην παίκτης της Liverpool, Alan Hansen. Ο Hansen είχε δηλώσει στην αρχή της σαιζόν πως "δεν γίνεται να κερδίσεις τίποτα με μικρά παιδιά". Εκείνη η φράση έχει μείνει στην ιστορία δίπλα σε άλλες σημαντικές όπως εκείνο το "Ο Άρης δεν πρόκειται να πάρει ποτέ πρωτάθλημα με τον Γκάλη" του Ίβκοβιτς. Ας μην μπλέκουμε όμως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Επιστρέφω στην Premier.  Φυσικά κανείς τότε δεν βρήκε να πει κάτι στον Hansen.Και πως να πει; Η Man United δεν έπειθε κανένα και φυσικά είχε χάσει τρεις πολύτιμους παίκτες. Οι Pail Ince, Mark Hughes και ο "mr ντρίμπλα" Andrei Kanchelskis είχαν πωληθεί. Τι είχε μείνει; Ο Cantona τα "παιδιά" του και η πλήρης αμφισβήτηση.

Robbie Fowler και Roy Keane

Από τα Χριστούγεννα και μετά η ομάδα του Sir Alex έτρεξε ένα σερί 10 νικών. Οι περισσότερες (για την ακρίβεια οι εννιά) με 1-0 και σκόρερ το Γάλλο, και έφτασε τους "ανθρακωρύχους". Φυσικά για να πάρει τον τίτλο η United έπρεπε να κερδίσει με το κλασικό 1-0 τη Newcastle στο St. Jame's Park , σε μια αναμέτρηση που η ομάδα του Keegan είχε διπλάσιες ευκαιρίες για γκολ και την κατοχή στο 70-30. Nα χάσει η Newcastle από τη Liverpool με 4-3 στο Anfield και φυσικά να έρθει εκείνο το 1-1 με τη Nottingham του Stuart Pearce και του "θεούλη" Scot Gemmill. Στο παιχνίδι του St.Jame's Park μάλιστα η Newcaste ξεκίνησε στο +4 απ'τους "μπέμπηδες".

                                    Φάσεις απ'την σπουδαία αναμέτρηση



Τα "μαγικά" του Ginola και τα τέρματα του Ferdinand πήγαν στράφι με τον Keegan να ξεσπά μπροστά στις κάμερες μη μπορώντας να πιστέψει πως είχε χαθεί αυτό το "δικό" του πρωτάθλημα. Καλύτερος παίκτης εκείνης της σαιζόν ψηφίστηκε ο Les Ferdinand (από τους παίκτες) και ο Cantona (απ'τον Τύπο). Καλύτερος manager o Sir Alex και καλύτερος νέος παίκτης ο Robbie Fowler. Ο επιθετικός των "κόκκινων" είχε σκοράρει 28 τέρματα σε εκείνο το πρωτάθλημα. Η United κατάφερε να επικρατήσει της Liverpool στον τελικό του Fa Cup και να φτάσει στο double. Το σκορ ,1-0 (αγαπημένο εκείνη τη χρονιά) και σκόρερ ο Eric Cantona στο 85' με το περίφημο γκολ "βόλεϋ". O Keegan άφηνε τον πάγκο της Newcastle 7 μήνες αργότερα. Αντικαταστάτης του ο Kenny Dalglish. 20 χρόνια πριν ο King Kenny είχε αντικαταστήσει τον Keegan και ως παίχτης όταν ο Άγγλος άφηνε το Anfield για τη Γερμανία και το Αμβούργο. H  συνέχεια γνωστή για τους "κόκκινους".

                                           Cantona's famous volley kick



Ο Cantona σήκωσε το τρόπαιο στο Wembley ως ο πρώτος μη - Βρετανός αρχηγός στην ιστορία και οι "μπέμπηδες" έγραψαν το όνομα τους με χρυσά γράμματα,επίσης, ως η πρώτη ομάδα που κέρδιζε το double για δεύτερη φορά. Ήταν οι εποχές που το "2" το φορούσε ο Paul Parker, το "18" ο Simon Davies, το "9" ο Brian McClair και ο David Beckham έπαιζε με το "24". Ο Cantona την επόμενη σαιζόν σταμάτησε το ποδόσφαιρο και η Newcastle υπέγραψε τον Alan Shearer το καλοκαίρι του '96, προσπαθώντας να φτάσει στο πρωτάθλημα. Φυσικά δεν κατάφερε να πλησιάσει ποτέ ξανά τόσο κοντά στην πρώτη θέση.Σίγουρα μεγάλη αδικία για τη Newcastle αλλά και μεγάλη νίκη για τον Ferguson και τους "μπέμπηδες" του. Πάνω σε εκείνους τους παίκτες και εκείνη την "αύρα" χτίστηκε η ομάδα που έφτασε στο treble το '99 βάζοντας τις λέξεις "ωραίες ποδόσφαιρο" , "τύχη", "εύνοια" αλλά και "αδικία" δίπλα στη Manchester United των ημερών μας.