Αυτοί που δεν πήραν πρωτάθλημα, μέρος 'α
Νέα ενότητα από σήμερα στο Home Of Football με παρουσιάσεις μεγάλων παικτών που δεν είχαν την τύχη να φτάσουν ποτέ στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πολλές κατηγορίες παικτών (και σε όλα τα ομαδικά αθλήματα φυσικά) με τους σπουδαίους παίκτες ,και τους τίτλους τους,να κερδίζουν τα περισσότερα φλας δικαίως. Τι γίνεται όμως με τους "forgotten heroes" ; Ποιοι είναι αυτοί οι σπουδαίοι παίκτες που έκαναν μεγάλη καριέρα και δεν κατέκτησαν ποτέ ένα πρωτάθλημα; Από σήμερα θα σας παρουσιάζω, ανά δυάδες- ένα επιθετικό και ένα αμυντικό, τέτοιες περιπτώσεις παικτών. Φυσικά μόνο για παίκτες που αγωνίστηκαν στο Αγγλικό πρωτάθλημα και προέρχονται από τη Βρετανία και την Ιρλανδία. Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος υπάρχουν δύο τεράστιες μορφές του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Ο Άγγλος μεσοεπιθετικός Matthew Le Tissier και ο Ιρλανδός κεντρικός αμυντικός Paul McGrath. Ας δούμε τις περιπτώσεις των δύο αυτών σπουδαίων παικτών.
Matthew Le Tissier (Southampton 1986-2002).
O σπουδαίος Άγγλος διεθνής αγωνίστηκε στο The Dell για σχεδόν 16 χρόνια αφήνοντας για πάντα τη σφραγίδα του στους οπαδούς της ομάδας. Άλλωστε το παρατσούκλι "God" δεν μπορεί να δοθεί για πλάκα σε κανένα παίκτη. Ο Le Tissier διέθετε άψογη τεχνική κατάρτιση, φοβερό σουτ από οποιαδήποτε απόσταση και φυσικά υπήρξε άριστος στην οργάνωση του παιχνιδιού των "αγίων". Τα 162 τέρματα με τη φανέλα της Southampton τον καθιστούν δεύτερο στη σχετική λίστα πίσω από τον Mick Channon (185) αλλά σίγουρα πρώτο στις συνειδήσεις των οπαδών. Σε αυτό βέβαια σημαντικό παράγοντα έπαιξε το γεγονός πως ο Le God κάθε καλοκαίρι απέρριπτε ένα σωρό προτάσεις από μεγαλύτερα club (όπως η Man United) για να μείνει στην αγαπημένη του ομάδα. Στερώντας φυσικά από τον ίδιο του τον εαυτό τη διεκδίκηση ενός ( ή και παραπάνω) πρωταθλημάτων.
Η μόνη κούπα που κατέκτησε ήταν το Full Member's Cup του 1992 όταν η Southampton του Ian Brandfoot κέρδισε τη Nottingham του Brian Clough με 3-2 στην παράταση. Αστέρια εκείνης της ομάδας των "αγίων" οι Tim Flowers, Terry Hurlock, Alan Shearer, Francis Benali και φυσικά ο Le Tissier. Για τους tricky trees υπήρχαν οι Stuart Pearce, Roy Keane, Teddy Sherringham, Scott Gemmill και φυσικά ο υιός Clough. O Le Tissier είχε ισοφαρίσει για την ομάδα του στο 64' το τέρμα του Kingsley Black.
Πρόλαβε να φορέσει 8 φορές τη φανέλα των τριών λιονταριών χωρίς να πραγματοποιήσει ποτέ μεγάλη εμφάνιση. Οι "κακές γλώσσες" έλεγαν πως δεν μπορούσε να παίξει ποδόσφαιρο με άλλη φανέλα, κάτι που γνώριζε και ο ίδιος, και γι'αυτό και η άρνηση του σε πιθανή μεταγραφή. Άλλωστε 16 χρόνια ως ο "Θεός" τόσων χιλιάδων "αγίων" είναι σχέση Ιερή. Όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, μερικές "ιερές" σχέσεις είναι υπεράνω όλων. Ακόμα και από τη μαγεία και τη δόξα ενός πρωταθλήματος.
Paul McGrath (Man United, Aston Villa, Derby County, Sheffield United)
O Ιρλανδός κεντρικός αμυντικός θεωρείται στους κορυφαίους αμυντικούς στην ιστορία του Αγγλικού ποδοσφαίρου, και όχι άδικα. Μετά από μια εξαιρετική σαιζόν με τη St. Patrick Athletic στο Ιρλανδικό πρωτάθλημα, ο τότε προπονητής των "μπέμπηδων" Ron Atkinson έφερε στην ομάδα τον McGrath, χτίζοντας πάνω του την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Ο διεθνής Ιρλανδός έμεινε στη μεγάλη Αγγλική ομάδα από το '82 μέχρι το '89 χωρίς να κερδίσει κάποιο πρωτάθλημα. Η United εκείνα τα χρόνια δεν ήταν το μεγαθήριο που είναι στις μέρες μας με το τελευταίο της πρωτάθλημα να είναι τη σαιζόν 1966-1967. Όπως όλοι καταλαβαίνετε οι καλές μέρες δεν είχαν φτάσει ακόμα στην ομάδα (ούτε φυσικά ο δημιουργός της ομάδας, Sir Alex Ferguson).
O μοναδικός τίτλος του Paul McGrath με τη United ήταν το κύπελλο του 1985 κόντρα στην Everton. Σε εκείνη την αναμέτρηση ο Ιρλανδός είχε κερδίσει και το βραβείο του mvp κλέβοντας τη δόξα από την τριάδα " Robson-Strachan-Hughez". To τέρμα που έκρινε την αναμέτρηση είχε σκοράρει ο Norman Whiteside στις καθυστερήσεις. Μάλιστα λίγα χρόνια αργότερα ο διεθνής Βόρειο Ιρλανδός θα έκλεινε την καριέρα του στην Everton όντας και αυτός "θύμα" της αυστηρότητας του Sir Alex.
H αυστηρότητα του Sir Alex σε θέματα συμπεριφοράς (και ποτού) είχε διώξει και τον McGrath από την ομάδα το 1989. O παίκτης είχε προβλήματα στα γόνατα και αυτή ήταν η πρόφαση του σπουδαίου προπονητή αλλά όλοι γνώριζαν πως οι λόγοι ήταν άλλοι. Επόμενος σταθμός η Aston Villa. Στο πρώτο πρωτάθλημα των "μπέμπηδων" ,στην εποχή του Sir Alex,η ομάδα που κόντραρε τη United ήταν η Villa του McGrath. Τελικά το -10 από την πρώτη θέση ήταν και η τελευταία ευκαιρία για τον σπουδαίο αμυντικό να κερδίσει ένα πρωτάθλημα. Τη σαιζόν '89-'90 η Villa είχε τερματίσει πάλι 2η , στο -9, απ'την πρωταθλήτρια Liverpool του Kenny Dalglish.
Ο Paul McGrath στη μέρα του ήταν απλά απροσπέλαστος, κάτι που έχει παραδεχθεί τόσο ο Ferguson όσο και ο Jack Charlton (προπονητής του "black pearl" στην Εθνική της Ιρλανδίας εκείνα τα χρόνια). Αγωνίστηκε με την Ιρλανδία στο Euro του 1988 και στα Παγκόσμια Κύπελλα του '90 και του ΄94. Επίσης είχε ψηφιστεί Ιρλανδός παίκτης της χρονιάς για τη σαιζόν 1981-82 και καλύτερος παίκτης του Αγγλικού πρωταθλήματος τη σαιζόν 1992-1993 ως παίκτης της μεγάλης τότε Aston Villa. Τα προβλήματα στα γόνατα και φυσικά η αγάπη του για το ποτό δεν στάθηκαν εμπόδιο στον παίκτη που σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 1998. Τελευταία ομάδα του παίκτη η Sheffield στα 39 του χρόνια.
Κωνσταντίνος Καραδήμας
Matthew Le Tissier (Southampton 1986-2002).
 |
O σπουδαίος Άγγλος διεθνής αγωνίστηκε στο The Dell για σχεδόν 16 χρόνια αφήνοντας για πάντα τη σφραγίδα του στους οπαδούς της ομάδας. Άλλωστε το παρατσούκλι "God" δεν μπορεί να δοθεί για πλάκα σε κανένα παίκτη. Ο Le Tissier διέθετε άψογη τεχνική κατάρτιση, φοβερό σουτ από οποιαδήποτε απόσταση και φυσικά υπήρξε άριστος στην οργάνωση του παιχνιδιού των "αγίων". Τα 162 τέρματα με τη φανέλα της Southampton τον καθιστούν δεύτερο στη σχετική λίστα πίσω από τον Mick Channon (185) αλλά σίγουρα πρώτο στις συνειδήσεις των οπαδών. Σε αυτό βέβαια σημαντικό παράγοντα έπαιξε το γεγονός πως ο Le God κάθε καλοκαίρι απέρριπτε ένα σωρό προτάσεις από μεγαλύτερα club (όπως η Man United) για να μείνει στην αγαπημένη του ομάδα. Στερώντας φυσικά από τον ίδιο του τον εαυτό τη διεκδίκηση ενός ( ή και παραπάνω) πρωταθλημάτων.
Η μόνη κούπα που κατέκτησε ήταν το Full Member's Cup του 1992 όταν η Southampton του Ian Brandfoot κέρδισε τη Nottingham του Brian Clough με 3-2 στην παράταση. Αστέρια εκείνης της ομάδας των "αγίων" οι Tim Flowers, Terry Hurlock, Alan Shearer, Francis Benali και φυσικά ο Le Tissier. Για τους tricky trees υπήρχαν οι Stuart Pearce, Roy Keane, Teddy Sherringham, Scott Gemmill και φυσικά ο υιός Clough. O Le Tissier είχε ισοφαρίσει για την ομάδα του στο 64' το τέρμα του Kingsley Black.
Paul McGrath (Man United, Aston Villa, Derby County, Sheffield United)
O μοναδικός τίτλος του Paul McGrath με τη United ήταν το κύπελλο του 1985 κόντρα στην Everton. Σε εκείνη την αναμέτρηση ο Ιρλανδός είχε κερδίσει και το βραβείο του mvp κλέβοντας τη δόξα από την τριάδα " Robson-Strachan-Hughez". To τέρμα που έκρινε την αναμέτρηση είχε σκοράρει ο Norman Whiteside στις καθυστερήσεις. Μάλιστα λίγα χρόνια αργότερα ο διεθνής Βόρειο Ιρλανδός θα έκλεινε την καριέρα του στην Everton όντας και αυτός "θύμα" της αυστηρότητας του Sir Alex.
Ο Paul McGrath στη μέρα του ήταν απλά απροσπέλαστος, κάτι που έχει παραδεχθεί τόσο ο Ferguson όσο και ο Jack Charlton (προπονητής του "black pearl" στην Εθνική της Ιρλανδίας εκείνα τα χρόνια). Αγωνίστηκε με την Ιρλανδία στο Euro του 1988 και στα Παγκόσμια Κύπελλα του '90 και του ΄94. Επίσης είχε ψηφιστεί Ιρλανδός παίκτης της χρονιάς για τη σαιζόν 1981-82 και καλύτερος παίκτης του Αγγλικού πρωταθλήματος τη σαιζόν 1992-1993 ως παίκτης της μεγάλης τότε Aston Villa. Τα προβλήματα στα γόνατα και φυσικά η αγάπη του για το ποτό δεν στάθηκαν εμπόδιο στον παίκτη που σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 1998. Τελευταία ομάδα του παίκτη η Sheffield στα 39 του χρόνια.
Κωνσταντίνος Καραδήμας
0 σχόλια