Αυτή ήταν Liverpool

Μετά από δύο γκέλες εκτός προγράμματος, η νίκη στο χτεσινό παιχνίδι ήταν κάτι παραπάνω από επιτακτική ανάγκη για την ομάδα του Dalglish. Άπαντες άλλωστε στο στρατόπεδο των Reds ήξεραν ότι ο χτεσινός αγώνας ήταν κομβικής σημασίας για την συνέχεια του πρωταθλήματος. Επιτέλους, είδαμε την ομάδα την οποία υποστηρίζουμε να καθαρίζει με άνεση θα έλεγα, ένα τόσο σημαντικό ματς.

Αγωνιστικά ο King Kenny δεν σταματάει τις εκπλήξεις στην εντεκάδα. Για άλλη μια φορά ο Maxi καθάριζε πάγκο, για να χρησιμοποιηθεί στην θέση του στο βασικό σχήμα ο Jay Spearing ο οποίος εξέτισε την ποινή των τριών αγωνιστικών. Κατά τ' άλλα καμία ιδιαίτερη αλλαγή.

Με εξαίρεση τα πρώτα δέκα λεπτά που θα βαριόταν μέχρι και ο Τσακ Νόρις, το παιχνίδι άρχισε να ζωντανεύει μετά το δεκάλεπτο. Εναρκτήριο σημείο για την πολύ καλή απόδοση της ομάδας πάντως ήταν το τέρμα της Newcastle. Ένα ακόμα γελοίο γκολ που δέχεται η καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτή η ιστορία. Αμέσως μετά το τέρμα του Cabaye λοιπόν, η ομάδα βγήκε μπροστά και έψαξε το γκολ της ισοφάρισης. Το τέρμα του τρελοBellamy ήταν το καλύτερο τονωτικό για τους Reds, που όμως δεν δημιουργούσαν καταστάσεις μπροστά στην εστία του Krull.

Όλα άλλαξαν όμως στην επανάληψη. Η αλλαγή αγωνιστικού προσώπου της ομάδας φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή ενός παίχτης, της σημαίας της ομάδας μας Steven Gerrard. Μπορεί να έχει λίγο καιρό που μπήκε σε κανονικό ρυθμό όμως η παρουσία του αντί του μέτριου για μια ακόμα αγωνιστική Adam, προσδίδει στην ομάδα ποιότητα, ζωντάνια και ενέργεια. Αυτά είναι και τα χαρακτηριστικά ενός ηγέτη άλλωστε. Και μέσα στην γενική αντεπίθεση της ομάδας έγινε και η ανατροπή με το δεύτερο τέρμα του Bellamy στο παιχνίδι. Η πιο ουσιαστική μεταγραφή του καλοκαιριού μαζί με τον Jose Enrique καθημερινά εξαργυρώνει με την καλύτερο τρόπο την εμπιστοσύνη που του δείχνει ο King Kenny. Ουσιαστικά το παιχνίδι τελείωσε στην φοβερή επέμβαση αυτοθυσίας του Skrtel πάνω στην γραμμή μετά από πλασέ του Ba. Το τέρμα του αρχηγού ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα μιας ουσιώδους εμφάνισης.

Απ' το σημερινό ματς ξεχώρισα τρία πρόσωπα. Τους Daniel Agger, Graig Bellamy και φυσικά τον Stevie. Ο Δανός κέρδισε το φάουλ(ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ) που προήλθε το γκολ που ανέτρεψε το σκορ για την ομάδα μας και συχνά έπαιρνε επιθετικές πρωτοβουλίες. Γενικά το σημερινό ματς ήταν στα μέτρα του και πήγε μια χαρά. Ο Ουαλός φυσικά και κατατάσσεται στους κορυφαίους καθώς έκανε και με το παραπάνω το καθήκον του απόψε. Εξαιρετική εμφάνιση για μια ακόμα αγωνιστική. Τέλος, τι να πεις για την σημαία της ομάδας, τον φυσικό της ηγέτη. Μόνο το ότι άλλαξε την ροή του ματς με την είσοδό του καταδεικνύει την ποιότητα που έχει ως παίχτης. Επέστρεψε στο καταλληλότερο σημείο.

Αποχαιρετούμε το 2011 με νίκη και πάμε στο Manchester με καλή ψυχολογία. Στα μεγάλα ματς την ομάδα δεν την φοβάμαι. Θα κάνει πάλι εμφάνιση αντάξια του ονόματός της.

Υ.Γ. Καλέ μου άγιε Βασίλη σε παρακαλώ φέρε στην ομάδα ένα εξτρέμ, έναν επιθετικό και ένα αμυντικό χαφ...

Υ.Γ.1 Τον έκανε μάγκα τον Andy ο αρχηγός. Άντε να ξυπνήσει και ο ψηλός!

Υ.Γ.2 18 και η καταμέτρηση συνεχίζεται....

Μιας και σε λίγε ώρες μπαίνει το νέο έτος, εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες της στήλης αλλά και του blog καλή χρονιά με υγεία και πολύ αγάπη. Το 2012 να σας φέρει ότι σας έλειψε απ' την χρονιά που φεύγει

                                                                                                        Χρήστος Τσάλτας