Ψηλά το κεφάλι

Παρακολουθώντας το παιχνίδι στο Friuli λοιπόν, είδα μια Celtic η οποία δεν είχε να ζηλέψει τίποτα απ' τις ομάδες οι οποίες διαφημίζονται πολύ για το ποδόσφαιρο που παίζουν. Είδα μια Celtic με ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό(έργο Lennon εξ' ολοκλήρου), που παρά το φτηνό γκολ που δέχτηκε στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου-ένα γκολ-μαχαιριά για την συνέχεια της ευρωπαϊκής της πορείας- δεν παρέδωσε πνεύμα και αναζήτησε μέχρι τέλους το γκολ της νίκης-πρόκρισης. Μια ομάδα η οποία κλείνει στόματα καθημερινά με το ποδόσφαιρο που παίζει.

Αγωνιστικά η ομάδα ήταν ζωηρή απ' την αρχή και δημιουργούσε καταστάσεις μπροστά στην εστία του Handanovic. Αποκορύφωμα των προσπαθειών των Bhoys το ανεπανάληπτο τετ-α-τετ του Gary Hooper στο 22'. Ότι δεν κατάφερε όμως σε εκείνο το χρονικό σημείο το πέτυχε 8 λεπτά αργότερα έπειτα από εξαιρετική κίνηση του Γιώργου Σαμαρά. Από εκείνο το σημείο η ομάδα είχε τον έλεγχο του ματς και έδειχνε ικανή να κρατήσει το προβάδισμα μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του πρώτου μέρους. Στις καθυστερήσεις όμως έγινε το μοιραίο. Ισοφάριση απ' τον Di Natale και φτου κι απ' την αρχή.

Στην επανάληψη η ομάδα ξεκίνησε δυνατά είχε κάποιες καλές στιγμές μέχρι το 55' από εκείνο το σημείο όμως μέχρι το 75' έχασε την φρεσκάδα της και την ηρεμία στον χώρο του κέντρου με αποτέλεσμα να δεχθεί αφόρητη πίεση απ' τους Ιταλούς. Σίγουρα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν κάτω απ' τα δοκάρια δεν υπήρχε ο ΦΟΒΕΡΟΣ Fraser Foster. Κράτησε την ομάδα μέχρι τέλους στο παιχνίδι. Συγκλονιστικός απλά! Απ' το 75' η ομάδα ξαναβγήκε μπροστά με αξιώσεις και πίεσε την Udinese όμως το γκολ δεν ήρθε μέχρι το τέλος.

Για το σημερινό ματς θα ήθελα να σταθώ σε 3 πρόσωπα. Τους Fraser Foster, Charlie Mulgrew και Scott Brown. Ο πρώτος σήμερα έδειξε για άλλη μια φορά το τεράστιο ταλέντο του κρατώντας την ομάδα όρθια στην διπλή ευκαιρία του Di Natale. Ο δεύτερος έκανε ένα απ' τα πιο συγκλονιστικά παιχνίδια της καριέρας του. Ήταν παντού και προσπαθούσε με δικές του πρωτοβουλίες να ανεβάσει την ομάδα στην αντίπαλη περιοχή. Ο τρίτος της παρέας ήταν κι ο κύριος λόγος κατ' εμε που η ομάδα ήταν τόσο καλή σήμερα. Κυριάρχησε στον χώρο του κέντρου και δείχνει πως έχει δέσει ως δίδυμο με τον Kayal.

Το τέλος του ευρωπαϊκού ονείρου αφήνει στην ομάδα μια γλυκόπικρη γεύση... Το κεφάλι ψηλά παιδιά, τα δίνουμε όλα για το Πρωτάθλημα πλέον.

Υ.Γ. Δεν γινόταν να μην αναφερθώ στον ΥΠΕΡΟΧΟ κόσμο της ομάδας απόψε. Αψηφώντας κρύο, απόσταση και λεφτά έδωσαν βροντερό παρών στο παγωμένο Friuli. Κάτι ψόφια Udine-Udine απλά τα είχαν για πρωινό. ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΓΚΕΣ

Υ.Γ.1 Τώρα που επιστρέφει και ο παιχταράς η ομάδα θα ανέβει αγωνιστικά....

Χρήστος Τσάλτας