Πρωτοχρονιά στην κορυφή

Απόψε ζήσαμε ένα ακόμα Old Firm. Κάθε φορά αυτά τα παιχνίδια μπορεί να μην έχουν το υπερθέαμα που όλοι ζητάμε, όμως το πάθος και η θέληση για νίκη που ξεχειλίζει κι απ' τις δύο αντιπάλους σε καθηλώνει μέχρι το τελευταίο σφύριγμα. Αν είσαι ουδέτερος τότε απολαμβάνεις τέτοια παιχνίδια, αν είσαι υποστηρικτής μιας εκ των δύο αντιπάλων τότε το μόνο που ζητάς είναι η νίκη της ομάδας σου. Κάτι τέτοιο δηλαδή, ήθελα κι εγώ. Και η ομάδα έκανε το καλύτερο πρωτοχρονιάτικο δώρο.

Απ' την αρχή οι Bhoys έδειξαν τις προθέσεις τους για το σημερινό ματς. Πίεση ψηλά απ' το πρώτο σφύριγμα και το πρώτο τρίλεπτο ήταν ασφυκτικό από πλευράς Celtic. Oι Gers όμως έκαναν πρώτοι την κλασική ευκαιρία(για να είμαστε αντικειμενικοί το γκολ, όπως φαίνεται και στο ριπλέι ήταν ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ). Γενικά, το πρώτο ημίχρονο ήταν ισορροπημένο. Ο McCoist είχε πετύχει αυτό που ήθελε, να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα και να χτυπήσει στην επανάληψη. Απ' την άλλη, ο Lennon φαινόταν απογοητευμένος, πράγμα λογικό μετά την εμφάνιση του πρώτου σαρανταπενταλέπτου. Έτσι λοιπόν εντελώς φυσιολογικά οδηγήθηκαν ισόπαλες οι δύο ομάδες στα αποδυτήρια.

Η επανάληψη πάντως, ήταν εντελώς διαφορετική. Η ομάδα έκλεισε στο μισό γήπεδο τους φιλοξενούμενους και επί ένα δεκάλεπτο δεν του άφησε να πάρουν ανάσα. Το γκολ του Ledley ήταν απλά η επισφράγιση των προσπαθειών της ομάδας. Τέτοια παιχνίδια άλλωστε κερδίζονται με ψυχή, και η ομάδα την είχε και μάλιστα με το παραπάνω σήμερα. Στην συνέχεια η ομάδα προσπάθησε να διευρύνει το υπέρ της σκορ όμως δεν τα κατάφερε. Μικρή σημασία είχε πάντως, η ομάδα πήρε αυτό που τόσο πολύ θέλαμε όλοι.

Στα του αγώνα, θέλω να σταθώ σε μερικούς παίχτες. Τον Joe Ledley, τον Beram Kayal, τον James Forrest και τον Thomas Rogne. Ο πρώτος ήταν ο παίχτης για τον οποίο είχα τις περισσότερες αμφιβολίες σήμερα. Με το τέρμα του μου έκλεισε το στόμα και τον ευχαριστώ για την εμφάνισή του. Ο δεύτερος ήταν για μένα ο καλύτερος της ομάδας. Σε εξαιρετική μέρα ήταν παντού στο γήπεδο και έκανε το έργο των συμπαικτών του ευκολότερο μέχρι την στιγμή της αντικατάστασής του. Την εγκληματική διεκδίκηση με τον Lee McCulloch απλά δεν τη σχολιάζω. Ο τρίτος της παρέας στα δικά μου μάτια ήταν απ' τους χειρότερους της ομάδας. Αρκετές περιττές ενέργειες στο παιχνίδι, όμως είχε τις στιγμές του και δημιούργησε και αυτός προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα. Τέλος, ο Rogne ήταν απλά μαγικός. Πολύ καλό ματς εξαφάνισε τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος Jelavic και δεν έδωσε δικαιώματα να απειληθεί η εστία του Forster.

Πλέον, η ομάδα ούσα στην κορυφή και συμπληρώνοντας 9 παιχνίδια συνεχόμενα με νίκες μπαίνει στο 2012 με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία. Οι ΜΑΓΚΕΣ του Lennon πάλι τα κατάφεραν.

Υ.Γ. Επέστρεψε και ο Stokes. Σιγά σιγά λύνονται τα χέρια του Lennon.

Υ.Γ.1 Εμπειρία ζωής το Celtic Park. Μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία στο μέλλον να ζήσω αυτή την εμπειρία. Και όχι μόνο σε μένα αλλά και στον καθένα από εσάς. Ειδικά το Huddle είναι όλα τα λεφτα!

Υ.Γ.2 C'MON YOU BHOYS IN GREEN

                                                                                                         Χρήστος Τσάλτας