Ομάδες που αγάπησα μέρος ά , Leeds United

Όταν αναφερόμαστε στη Leeds United, οι περισσότεροι τα τελευταία χρόνια , σκέφτονται μια ομάδα που παλεύει να βρεθεί και πάλι στα σαλόνια της Premier League. Φυσικά και δεν ήταν πάντα έτσι. Μια ομάδα που μετράει τρία πρωταθλήματα Αγγλίας (με τελευταίο αυτό του 1992) .Ένα Fa Cup και ένα League Cup αλλά έχει βρεθεί και σε δύο Ευρωπαϊκούς Τελικούς, χωρίς να κατακτήσει κανένα βέβαια  , δεν είναι "μικρή ομάδα". Πρώτη φορά το 1973 όταν και έχασε για το Κύπελλο Κυπελλούχων από τη Milan του Gianni Rivera με 1-0 στo Καυτατζόγλειο και δεύτερη από την τεράστια Bayern Μονάχου των Maier, Beckenbauer και Muller με 2-0 στο Παρίσι για το Πρωταθλητριών το 1975. Στον πάγκο της Leeds στον χαμένο τελικό του 1975 ήταν ο Jimmy Armfield. Ο Armfield είχε διαδεχθεί τον αγαπημένο προπονητή και φυσικά αναμορφωτή της ομάδας Don Revie. O τελευταίος είχε αφήσει την ομάδα που λατρεύτηκε για τον πάγκο της Εθνικής ομάδας της Αγγλίας. Στα "Τρία λιοντάρια" δεν αρνείσαι εύκολα.

Ο David O'Leary.
Θα αφήσουμε πίσω τα 80’s και την περίοδο στα μέσα 90’s με τον Howard Wilkinson στον πάγκο και θα φτάσουμε στο 1998 όταν τα ηνία της ομάδας θα πάρει ο πρώην κεντρικός αμυντικός της Arsenal αλλά και της Leeds (για τρεις σαιζόν) David O’Leary. O Ιρλανδός προπονητής θα φτιάξει μια ομάδα που λατρεύτηκε από όλους τους ποδοσφαιρόφιλους. Θα παίξει πολύ όμορφο ποδόσφαιρο. Θα φτάσει πολύ κοντά στην κατάκτηση ενός Ευρωπαϊκού Τροπαίου, αλλά χωρίς να κατακτήσει τίποτα θα βρεθεί εκτός Premier League , υπερχρεωμένη . Έφτασε μάλιστα στο σημείο να πουλήσει όλα της τα αστέρια. Η ταινία του Tom Hooper "The Damn United" για τις καταστροφικές για τον σύλλογο μέρες του 1974, όταν βρέθηκε στον πάγκο ο θρυλικός Brian Clough θα πρέπει να έχει και ένα sequel για τις τελευταίες μέρες αυτής της μεγάλης ομάδας.  Εκείνες τις δύσκολες μέρες του 2004.

Ο Jimmy Floyd Hasselbaink.
Την πρώτη του χρονιά στην ομάδα ο O’Leary θα βγάλει την ομάδα 4η  έχοντας ένα φανταστικό Jimmy Floyd Hasselbaink στην επίθεση.  Ο Ολλανδός με 18 τέρματα θα κερδίσει το βραβείο του πρώτου σκόρερ. Στην ομάδα υπήρχαν ήδη οι Lee Bowyer, Jonathan Woodgate , Alan Smith και ο Harry Kewell, ταλέντα που πάνω τους o O’Leary θα έχτιζε την τρομερή ομάδα που έκανε όλο τον κόσμο να παραμιλάει στις αρχές τις νέας χιλιετίας.

Καλοκαίρι του 1999 η Atletico Μαδρίτης θα ξοδέψει 12 εκ λίρες και θα κάνει δικό της τον Ολλανδό επιθετικό και πρώτο σκόρερ της Leeds United. Ο "γάτος” O’Leary θα καλύψει το κενό του πρώην  επιθετικού του φέρνοντας από την Sunderland τον ταλαντούχο επιθετικό Michael Bridges.Τα 19 τέρματα του νεαρού επιθετικού (και 10 από τον Kewell) εκείνη την χρονιά έδωσαν στην ομάδα του Elland Road την 3η θέση και φυσικά το δικαίωμα να αγωνιστεί στα προκριματικά του Champions League. Η Leeds ανήκε και πάλι στην ελίτ.

O Michael Bridges.
Εκείνη τη σαιζόν φυσικά η Leeds πραγματοποίησε μια εξαιρετική πορεία και στο Κύπελλο Uefa , φτάνοντας μέχρι την τελική τετράδα όπου και αποκλείστηκε από την Τουρκική Galatasaray.Εκείνα τα δύο παιχνίδια έμειναν στην ιστορία για την ένταση τους και για τα μεγάλης έκτασης επεισόδια μεταξύ Άγγλων και Τούρκων. Ακόμα και σήμερα οι συναντήσεις Άγγλων και Τούρκων κρίνονται ως εξαιρετικής επικινδυνότητας απ'την Uefa.

Ο Rio Ferdinand.
Καλοκαίρι του 2000 ο O ‘Leary ήξερε πολύ καλά πως είχε να διαβεί ένα ποδοσφαιρικό Γολγοθά με παιχνίδια στη Αγγλία αλλά και στο Champions League για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας. Ο Ιρλανδός θα πραγματοποιήσει μερικές από τις καλύτερες μεταγραφές του καλοκαιριού και θα φτιάξει μια ομάδα "μοντέλο" που θαύμασε ολόκληρη η Ευρώπη. Ο  Γάλλος κεντρικός χαφ της Lens Olivier Dacourt,ο πολυθεσίτης Σκοτσέζος της Liverpool Dominic Matteo (παίκτης που βοήθησε πολύ στην τρελή πορεία της ομάδας στην Ευρώπη),το τανκ της επίθεσης της Celtic ,Mark Viduka ,αλλά και ο  Robbie Keane που ήρθε μεσούσης της σαιζόν δανεικός από την Inter. Τελευταίος ο Rio Ferdinand που άφησε την West Ham για τα "παγώνια" τον Νοέμβριο του 2000. Φυσικά σημαντικό ρόλο είχαν παίξει και οι 18 εκ λίρες που βγήκαν από τα ταμεία της Leeds.

Matteo και Smith

H Leeds αφού θα αποκλείσει την Γερμανική Μόναχο 1860 στον γ΄ προκριματικό γύρο θα κληρωθεί στον 8ο όμιλο του Champions League με δύο μεγαθήρια (Milan και Barcelona) και την υπολογίσιμη Τουρκική Besiktas. Μάλιστα όταν την πρώτη αγωνιστική των ομίλων η Αγγλική ομάδα έφευγε από το Camp Nou με το βαρύ 4-0 πολλοί βιάστηκαν να μιλήσουν αρνητικά για αυτή την τόσο ποιοτική ομάδα,χλευάζοντας τις τακτικές των παικτών και φυσικά του O'Leary. Λίγες μέρες μετά βέβαια όταν η Leeds κέρδιζε την Milan με 1-0 στο Elland Road και μια βδομάδα αργότερα όταν έριχνε στην Besiktas 6 γκολ ,χωρίς να δεχθεί κανένα, οι "ειδικοί" δεν ήξεραν που να κρυφτούν.

Στον β’ γύρο η Αγγλική ομάδα θα παίξει εξαιρετικό ποδόσφαιρο και με τρεις ισοπαλίες θα φτάσει τους 9 βαθμούς αφήνοντας την Barcelona 3η και καταϊδρωμένη με 8 βαθμούς. Μάλιστα στο μεταξύ τους παιχνίδι στο Elland Road η Καταλωνική ομάδα είχε κλέψει τον βαθμό της ισοπαλίας στο 93’ με τέρμα του Rivaldo. Η Leeds προηγούνταν με τέρμα του,καλύτερου της παίκτη στην Ευρώπη εκείνη τη σαιζόν, Lee Bowyer με απευθείας εκτέλεση φάουλ από το πρώτο ημίχρονο.

To τέρμα του Lee Bowyer εναντίον της μεγάλης Barcelona.

Βέβαια η πρόκριση κλειδώθηκε όταν την τελευταία αγωνιστική μέσα στο San Siro από εκτέλεση κόρνερ του Bowyer ο Matteo με άπιαστη κεφαλιά άνοιγε το σκορ στο 45’. Η Μιλανέζικη ομάδα το μόνο που κατάφερε ήταν να ισοφαρίσει στο 67’ με τον Serginho. Ήταν γεγονός, η Leeds θα βρίσκονταν στον επόμενη φάση. Στην τελική 16αδα. Στο 4ο γκρουπ παρέα με την Real Madrid, την τρομερή Lazio και την Anderlecht . Αουτσάιντερ και εδώ οι Άγγλοι. Πίσω από την Πρωταθλήτρια Ευρώπης Real αλλά και την Πρωταθλήτρια Ιταλίας Lazio των τόσων αστέρων. Τελικά κατάφερε να περάσει (και εύκολα μάλιστα) στους "8", και είχε και συνέχεια.Ουσιαστικά η νίκη που έδωσε την πρόκριση ήταν την δεύτερη αγωνιστική στο Olympiko , όταν στο 80' οι Kewell, Viduka και Smith έκρυψαν την μπάλα μέσα στην περιοχή των Ιταλών με τον τελευταίο να πλασάρει έξοχα τον Peruzzi. Μεγάλο τέρμα, μεγάλο διπλό, μισή πρόκριση για τα τρομερά μωρά του O’Leary. Δύο νίκες με την Anderlecht , δύο ήττες από την Real και μία ισοπαλία με τους Ιταλούς στην Αγγλία (σε ένα τρομερό παιχνίδι που έληξε 3-3) έδωσαν την πρόκριση με 10 βαθμούς.

To τέρμα εναντίον της Lazio

.

Επόμενος αντίπαλος στην φάση των knock out η Πρωταθλήτρια Ισπανίας Deportivo La Coruna. Η μάχη προμηνυόταν καυτή. Βέβαια η Leeds έβαλε γερές βάσεις όταν στον πρώτο αγώνα κέρδισε τους Ισπανούς με το καθαρό 3-0 στο Elland Road με σκόρερ τους Ian Harte, Alan Smith και Rio Ferdinand. O ενθουσιασμός των παικτών ήταν στα ύψη και ο O’Leary προσπαθούσε να τους δώσει να καταλάβουν πως ο επαναληπτικός στο Riazor δε θα ήταν εύκολη υπόθεση. Η Deportivo άλλωστε στήριζε πολλά στην κολασμένη της έδρα και φυσικά διέθετε τρομερή ποιότητα.

Στις 17 Απριλίου στην Ισπανία η ομάδα του O’Leary γνώριζε την ήττα από την Deportivo με 2-0 αλλά έπαιρνε την τεράστια πρόκριση για την τελική τετράδα του Champions League. Εκεί θα συναντούσε την περυσινή φιναλίστ του θεσμού. Την Valencia. Ίσως την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης εκείνη την διετία. Το έργο των Άγγλων θα ήταν σίγουρα πολύ δύσκολο.

H ομάδα που αγωνίστηκε στο Mestalla

Στις 2 Μαιου στο Elland Road χτυπούσε η καρδιά ολόκληρης της ποδοσφαιρικής Αγγλίας. Η Leeds μπροστά στο κοινό της θα πάρει την λευκή ισοπαλία απέναντι στις "νυχτερίδες" του Cuper. Μια ισοπαλία που έδινε πολλές ελπίδες για την παρουσία στον τελικό, αν φυσικά οι "κίτρινοι" κατάφερναν να σκοράρουν κάποιο τέρμα στο Mestalla.

Στη μεγάλη ρεβάνς στις 9 Μαΐου η ομάδα της Leeds κατέβηκε να παίξει χωρίς τον τιμωρημένο Lee Bowyer. Η απουσία του στο χώρο του κέντρου ήταν τεράστια, αλλά σημαντικότερη ήταν η απουσία της ψυχής του από το γήπεδο. Ο Bowyer δεν υπήρξε ποτέ ο θεαματικός παίκτης, για τους περισσότερους δεν διέθετε καμιά σπουδαία ποδοσφαιρική ποιότητα, απλά είχε το χάρισμα του ηγέτη. Χάρισμα που πολλές φορές κάνει το άφθονο ταλέντο να φαίνεται τόσο φτωχό απέναντι στην ποδοσφαιρική ψυχή. Τελικά ούτε τα ξυρισμένα κεφάλια των παικτών της Leeds έφεραν γούρι και η Αγγλική ομάδα γνώρισε την ήττα με το βαρύ 3-0. Η κόκκινη κάρτα που δέχτηκε ο Allan Smith λίγο πριν τη λήξη του αγώνα έβαζε με άσχημο τρόπο τέλος σε εκείνη την πορεία της Leeds, μια πορεία που δυστυχώς από εκείνη τη μέρα και έπειτα ήταν συνεχώς καθοδική.

Στην Αγγλία την ίδια χρονιά η ομάδα θα τερματίσει 4η και θα χάσει το εισιτήριο για το Champions League. Αυτή ήταν η αρχή στα σοβαρά οικονομικά προβλήματα της ομάδας που θα την ταλαιπωρήσουν για 3 χρόνια. Μέχρι και τη σαιζόν 2003/2004 όπου και θα αποχαιρετήσει την Premier League τερματίζοντας στην προτελευταία θέση της βαθμολογίας.

Robinson και Smith απαρηγόρητοι

H αρχή του "τέλους".

Η 5η θέση της σαιζόν 2001/2002 αλλά και ο αποκλεισμός στο Uefa από την PSV στη φάση των 16 έδειξαν την πόρτα της εξόδου στον O’Leary. Τη θέση του πήρε ο έμπειρος Άγγλος προπονητής Terry Venables, παλιός προπονητής της Barcelona της Tottenham αλλά και της Εθνικής Αγγλίας. Το στυλ του Venables θεωρούνταν από πολλούς ξεπερασμένο και στην πορεία αποδείχτηκε καταστροφικό για την ομάδα της Leeds. Βέβαια όταν αναγκάζεσαι να πουλήσεις δύο από τους καλύτερους σου παίκτες όπως ο Robbie Keane αλλά και ο Rio Ferdinand ,χωρίς να καλύψεις αξιοπρεπώς το κενό, δεν μπορεί κανείς να έχει μεγάλες προσδοκίες,ούτε φυσικά να σε κατηγορήσουν για πολλά Κάπου εκεί τελείωσε η μεγάλη αυτή ομάδα της Leeds United. Τα επόμενα χρόνια όλοι σχεδόν οι παίκτες εκείνης της ομάδας πουλήθηκαν σε άλλους συλλόγους και η ομάδα γνώρισε στιγμές μεγάλης παρακμής φτάνοντας να παίξει και για τρεις σαιζόν στη League One (3η κατηγορία-2008, 2009 και 2010). Στις μέρες μας η ομάδα βρίσκεται στην Championship και την 6η θέση και όπως όλα δείχνουν θα παλέψει στα play off για το τελευταίο εισιτήριο που οδηγεί στα σαλόνια της Premier League. Mακάρι. Της το εύχομαι ολόψυχα. Άλλωστε στην Premier League ανήκει.



Κωνσταντίνος Καραδήμας.