Με την Πρέμιερ Λιγκ έτοιμη να επιστρέψει για τη σεζόν 2016-2017 δεν θα μπορούσα να μην κάνω ένα μικρό αφιέρωμα και για τις 20 ομάδες που ρίχνονται στη μάχη αυτό το Σαββατοκύριακο. Μαζί θα δούμε που ενισχύθηκε (ή όχι) η κάθε μία και φυσικά για τι είναι ικανή. Βαθιά ανάσα λοιπόν και ξεκινάμε.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καραδήμας

Λέστερ Σίτι

Οι "αλεπούδες" πέρσι έκαναν το θαύμα και κατέκτησαν το πρωτάθλημα Αγγλίας για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Θεωρείται -και είναι- η μεγαλύτερη έκπληξη που έχει γίνει ποτέ σε όλα τα σπορ, κάτι που μαρτυρά και η απόδοση που είχε κάτι τέτοιο πέρσι το καλοκαίρι (600 μονάδες). H Λέστερ μπορεί να έχασε τον περσινό της βασικό αμυντικό μέσο (και τον άνθρωπο που έκανε τη διαφορά σε αυτή) Ν' Γκολό Καντέ αλλά κάλυψε το κενό του με ένα παίκτη με τα ίδια πάνω-κάτω χαρακτηριστικά. Στην ομάδα ήρθε ο Ναμπαλίς Μεντύ από τη Νις για 15.5 εκατομμύρια ευρώ για να κόβει τα πάντα στη μεσαία γραμμή και να δίνει τις βοήθειες που έδινε ο Γάλλος. Σημαντική μεταγραφή και αυτή του εξαιρετικού Νιγηριανού μεσοεπιθετικού από την ΤΣ.Σ.ΚΑ Μόσχας, Αχμέντ Μούσα για 19.5 εκατομμύρια, όπως και του Πολωνού μέσου Μπάρτοζ Καπούτσκα για 9 εκατομμύρια. Μην ξεχνάμε πως η Λέστερ έχει να αγωνιστεί και στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ κάτι που την ωθεί στο να έχει βάθος και ποιότητα στο ρόστερ της. Γι' αυτό ήρθε και ο τερματοφύλακας Ρόμπερτ Ζίλερ απ' το Ανόβερο. Ερωτηματικό είναι η μεταγραφή του στόπερ Λουίς Χερναντέζ από τη Σπόρτινγκ Χιχόν Τον παίκτη τον είδαμε κόντρα στη Γιουνάιτεντ για το Community Shield ως δεξί μπακ στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης και ήταν θετικός αλλά προσωπικά δεν έχω εικόνα από την πρώην ομάδα του. Η Λέστερ είναι σίγουρα καλύτερη από πέρσι και μένει να δούμε τι μπορεί να καταφέρει. Προσωπικά θεωρώ πως δεν θα τερματίσει στην πρώτη 10αδα του πρωταθλήματος ή αν το καταφέρει θα είναι στο τέλος αυτής.

Άρσεναλ

Η Άρσεναλ συνεχίζει με την πολιτική που έχει μάθει τους φίλους της τα τελευταία χρόνια. Σημαντικές μεταγραφές δεν έγιναν πλην του κεντρικού μέσου, Γκρανίτ Τσάκα (45 εκ από Γκλάντμπαχ) και του Ιάπωνα επιθετικού, Τακούμα Ασάνο (αυτός λογικά πήγε Λονδίνο για να εξηγήσει στο Βενγκέρ πως παίζεται το Pokemon Go). Παρελθόν απ΄την ομάδα αποτελούν οι μέσοι Φλαμινί, Ροζίσκι και Αρτέτα (συνεχίζει ως βοηθός του Γκουαρδιόλα στη Σίτι) και μένει να δούμε τι θα γίνει με τον δεξιό μπακ Ματιέ Ντεμπουσί. Θα μείνει; Θα φύγει; Τι θα αποφασίσει ο Αλσατός για τον πρώην εξαιρετικό μπακ της Νιουκάστλ. Πάντως με τους τραυματισμούς που έχει η ομάδα στους στόπερ μη σας φανεί απίθανο να τον δείτε βασικό στο κέντρο της άμυνας απέναντι στη Λίβερπουλ για την 1η αγωνιστική στις 14/8. Υπάρχει γκρίνια για το Βενγκέρ και τις επιλογές του και ίσως έφτασε η ώρα να μείνει η Άρσεναλ εκτός διεκδίκησης της τετράδας.

Τότεναμ



Η περσινή Τότεναμ ήταν εξαιρετική. Διεκδίκησε μέχρι τέλους το πρωτάθλημα και παρουσίασε ένα άκρως ελκυστικό ποδόσφαιρο στηριζόμενη σε φρέσκα και υπερταλαντούχα πρόσωπα. Αυτό που μένει να απαντηθεί είναι αν μπορεί να συνεχίσει για δεύτερη σερί σεζόν έτσι (έχοντας και το Τσάμπιονς Λιγκ παράλληλα). Λογικά πολύ δύσκολα, αλλά αυτό μένει να το δούμε στο γήπεδο. Πολλές μεταγραφές δεν έγιναν αλλά είναι ουσίας. Ο εξαιρετικός αμυντικός μέσος Βίκτορ Γουανιάμα ήρθε από τη Σαουθάμπτον για να δώσει "όγκο" και τρεξίματα στον άξονα και ο επιθετικός Βίνσεντ Γιάνσεν ήρθε απ' την Άλκμάαρ για να βοηθήσει τον Κέιν που αλλού, στο σκοράρισμα. Ο Ολλανδός διαθέτει εξαιρετικά τελειώματα και με τα δύο πόδια και είναι πολύ καλός και με το κεφάλι. Άλλες μεταγραφές δεν έγιναν αλλά δεν έφυγαν και παίκτες από μια ομάδα με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες. Η φράση To Dare Is To Do που δεσπόζει στο Lane αναμένεται να είναι πιο επικαιρη από ποτέ. Να τονίσω πως τα παιχνίδια για το Τσάμπιονς Λιγκ η Τότεναμ θα τα δώσει στο Γουέμπλεϊ.

Μάντσεστερ Σίτι

Εδώ έχουμε μια ομάδα που έχει θέσει ως στόχο -όχι μόνο την κορυφή της Αγγλίας- τη γιγάντωσή της στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Γι' αυτό ήρθε σε αυτή και ο καλύτερος σύγχρονος προπονητής. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Όπως ήταν λογικό οι Άραβες ιδιοκτήτες δαπάνησαν ένα σωρό χρήματα για να φέρουν παίκτες που να ταιριάζουν στα χαρακτηριστικά του ποδοσφαίρου του Πεπ. Ήρθε ο Νολίτο από τη Θέλτα, ο Γκουντογάν από τη Ντόρτμουν, ο Σανέ από τη Σάλκε, ο Βραζιλιάνος επιθετικός Γκάμπριελ Ζεσούς από την Παλμέιρας και φυσικά ο καλύτερος στόπερ της Ευρώπης (στην ηλικία του) Τζον Στόουνς απ΄την Έβερτον. Πόσα χρειάστηκαν; Γύρω στα 180 εκατομμύρια ευρώ (ω ναι). Μεγάλος στόχος δεν είναι άλλος από τα πάντα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει όμως αν πρώτα οι παίκτες δεν μάθουν στη νοοτροπία και το "σύστημα" του καλλιτέχνη Γκουαρδιόλα και αυτό είναι σίγουρο πως δεν μπορεί να γίνει αμέσως (όσο και αν το ρόστερ της Σίτι τρομάζει). Προβλέπω αρκετά σκαμπανεβάσματα στην έναρξη της σεζόν και πολλές ανακατατάξεις στο ρόστερ αλλά είμαι σίγουρος πως θα δούμε σπουδαία πράγματα από αυτή την ομάδα μετά το πέρασμα των πρώτων μηνών.

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ


Ένα κάρο λεφτά δαπάνησε και η άλλη ομάδα της πόλης. Η πιο μεγάλη βάσει τίτλων και ιστορίας. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε με τον Μουρίνιο στο τιμόνι. 185 εκατομμύρια ευρώ για να έρθουν οι Πογκμπά, Μικχιταριάν, Ιμπραίμοβιτς (ως ελεύθερος) και ο ταλαντούχος στόπερ της Βιγιαρεάλ, Έρικ Μπέιλι για να κλείσει τις πολλές τρύπες που υπάρχουν εδώ και χρόνια στην άμυνα της ομάδας. Μένει να δούμε ποιος θα είναι ο βασικός παρτενέρ του Γάλλου στον άξονα. Αν θα κολλήσει ο Ζλάταν με το Αγγλικό ποδόσφαιρο κόντρα σε σκληρούς και γρήγορους αμυντικούς (στα 34 του χρόνια) και φυσικά τι ποδόσφαιρο θα παρουσιάσει ο Μουρίνιο. Θα είναι το ελκυστικό ποδόσφαιρο που έχει μάθει να βλέπει το Όλντ Τράφορντ (και έχει ξεχαστεί τα τελευταία χρόνια) ή θα είναι το κλασικό ποδόσφαιρο του Πορτογάλου; Αν κρίνω πάντως πως ο Φελαινί θωρείται ήδη στους αγαπημένους του Πορτογάλου και ο Μάτα βρίσκεται πολύ κοντά στην πόρτα της εξόδου, η ερώτηση αρχίζει να βρίσκει την απάντησή της. Με αυτό το ρόστερ πάντως αν δεν έρθει το πρωτάθλημα θα μιλάνε όλοι για αποτυχία. Αν ρωτάτε εμένα για το αν αυτό μπορεί να συμβεί, η απάντηση είναι πως -ξεκάθαρα- όχι.

Σαουθάμπτον

Φοβερή και πέρσι η θρυλική ομάδα (και άκρως συμπαθητική) αλλά με πολλά ερωτηματικά για τη σεζόν που πλησιάζει. Πρώτο και σημαντικότερο ο προπονητής Κλοντ Πιέλ. Ο Γάλλος έχει σημαντικό έργο πίσω του στη Γαλλία αλλά το Νησί είναι εντελώς διαφορετικό. Απ' την άλλη αποτελούν παρελθόν σημαντικοί παίκτες όπως ο Μανέ, ο Πελέ, ο Γουανιάμα και ο Γκαστόν Ραμίρεζ. Τα ταμεία γέμισαν με ζεστό χρήμα (γύρω στα 80 εκ ευρώ) αλλά δεν ξέρω αν μπορούν να βοηθήσουν άμεσα οι παίκτες που ήρθαν. Πλην φυσικά του εξτρέμ  Νέιθαν Ρέντμοντ (13.5 εκ από Νόριτς) που πρόκειται για εξαιρετική περίπτωση. Θέλω να δω πολύ τον μέσο Χόιμπεργκ που ήρθε από τη Μπάγερν αν και δεν τον πολύπιστεύω είναι η αλήθεια. Σίγουρα θα γίνουν κι άλλες μεταγραφές (αν δε γίνουν θα υπάρξει μεγάλο πρόβλημα) μιας και υπάρχει και το Γιουρόπα Λιγκ. Αναμένεται δύσκολη σεζόν στο St. Mary's κατά την ταπεινή μου γνώμη.

Γουέστ Χαμ


 Νέο γήπεδο το Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου. 50.000 διαρκείας (που σημαίνει τρελά έσοδα) και μια πολύ καλή ομάδα υπό τις οδηγίες του Μπίλιτς. Είναι ικανή για την υπέρβαση; Να διεκδικήσει δηλαδή μια θέση στην τετράδα και κάποιο κύπελλο ή το Γιουρόπα Λιγκ (αν μπει στους ομίλους); Στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης, ναι. Η ομάδα ενισχύθηκε σημαντικά καθώς ήρθε ο Αντρέ Αγιού από την Σουόνσι, ο Μαζουακού από τον ΟΣΦΠ, o μέσος Φεγκουλί από Βαλένθια και ο Τούρκος εξτρέμ της Μπεσικτάς, Γκοκχάν Τορέ και δεν έχασε καποιον σημαντικό παίκτη πλην του κεντρικού αμυντικού Τζέιμς Τόμκινς που έφυγε για την Κρίσταλ Πάλας (αν και αυτός πέρσι είχε χάσει τη θέση του βασικού). Μένει να δούμε αν θα συνεχιστεί ο δανεισμός του Σονγκ από τη Μπαρτσελόνα (ένας παίκτης που βοήθησε πολύ στο ανασταλτικό κομμάτι της ομάδας πέρσι) και αν θα γίνει ένα μεγάλο μεταγραφικό "μπαμ" για να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα. Προσωπικά περιμένω πολλά και απ' τον νεαρό Άγγλο δεξιό μπακ, Σαμ Μπάιραν καθώς φέτος ξεκίνησε προετοιμασία με την ομάδα και αποτελεί παρελθόν το διάστημα προσαρμογής του σε συνθήκες Πρέμιερ Λιγκ (ο παίκτης είχε αποκτηθεί πέρσι το Γενάρη από τη Λιντς)

Λίβερπουλ

Νέα χρονιά με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες και για την ομάδα του Κλοπ. Η ομάδα δεν έχει Ευρώπη και πλέον ο στόχος δεν είναι άλλος απ΄την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ας μη γελιόμαστε. Η ομάδα πούλησε παίκτες που δεν πιστεύει ο Κλοπ (όπως ο Άλλεν, ο Άιμπ, ο Σκρτελ και ο αριστερός μπακ Μπραντ Σμιθ) και έδωσε αρκετούς δανεικούς (χαρακτηριστικότερη η περίπτωση του Τζο Φλάναγκαν), αποκτώντας παίκτες που να ταιριάζουν στο στυλ παιχνιδιού που λατρεύει ο Γερμανός προπονητής. Ήρθαν παίκτες όπως ο Μανέ και ο Βαινάλντουν για τα άκρα της επίθεσης, ο Κλαβάν και ο Μάτιπ για το κέντρο της άμυνας (παρελθόν αποτελεί και ο Τουρέ που πήγε στη Σέλτικ ως ελεύθερος) και ο Μάρκο Γκρούγκιτς για τον άξονα (συν τον Κάριους για τη θέση του τερματοφύλακα). Τα ονόματα στο ρόστερ δεν έχουν τη λάμψη που έχουν ονόματα άλλων μεγάλων ομάδων του πρωταθλήματος αλλά ο Κλοπ γνωρίζει καλύτερα απ' τον καθένα πως να δημιουργεί ομάδες δίχως μεγάλους σταρ και να παρουσιάζει ελκυστικό (και σύγχρονο) ποδόσφαιρο. Μένει να δούμε αν θα τα καταφέρει. Προσωπικά τον εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια.

Στόουκ


Η περσινή Στόουκ δεν είχε καμία σχέση με την ομάδα στα χρόνια του Τόνυ Πιούλις. Ο Χιούζ άλλαξε τα πάντα προς το καλύτερο με την ομάδα να παρουσιάζει άκρως ελκυστικό ποδόσφαιρο με παίκτες σπάνιας ποδοσφαιρικής κλάσης, όπως ο Σακίρι και ο Αρναούτοβιτς. Σε αυτούς ήρθε να προστεθεί και ο κεντρικός μέσος της εθνικής Ουαλίας, Τζό Άλλεν για 15.5 εκ ευρώ από τη Λίβερπουλ. Ένας παίκτης που ταιριάζει γάντι στο ποδόσφαιρο που έπαιξε πέρσι η ομάδα και που θα συνεχίσει και φέτος. Σημαντικοί παίκτες δεν αποχώρησαν και όλοι περιμένουμε να δούμε και τον εξαιρετικά ταλαντούχο Αιγύπτιο εξτρέμ, Ραμαντάν Σομπί που αποκτήθηκε έναντι 5.5 εκ ευρώ. Η ομάδα έχει ως στόχο την πρώτη δεκάδα και είναι σίγουρα ικανή να το καταφέρει, όπως και να προκαλέσει αρκετές ζημιές και φέτος σε όλους τους μεγάλους.

Τσέλσι


Η Λονδρέζικη ομάδα μετά το περσινό ναυάγιο έφερε τον Κόντε και θα πορευτεί μαζί του για να επιστρέψει (που αλλού;) στην κορυφή. Ο Ιταλός προπονητής -σύμφωνα με δηλώσεις του- θα χρησιμοποιήσει το 4-2-4  (κόντρα στις προβλέψεις όλων για το αγαπημένο του 3-5-2) και αυτό ίσως πάρει καιρό να λειτουργήσει σε μια ομάδα που έχει μάθει σε ένα εντελώς διαφορετικό στυλ παιχνιδιού όλα αυτά τα χρόνια. Στα μεταγραφικά τώρα αποκτήθηκε ο Καντέ και ο επιθετικός της Μαρσέιγ, Μίτσου Μπατσουαγί (75 εκ ευρώ και οι δύο) και δεν έφυγε κανείς από τους παίκτες που λογίζονται ως βασικοί. Το ρόστερ είναι σίγουρα ποιοτικό και διαθέτει παίκτες για να παρουσιάσει ουσιαστικό ποδόσφαιρο. Προσωπικά δεν περιμένω να δω ελκυστικό ποδόσφαιρο από τους μπλε αλλα όλα αυτά θα φανούν στο γήπεδο. Στόχος σίγουρα τα πάντα, όπως και η χρησιμοποίηση και καθιέρωση πολλών νεαρών και υπερταλαντούχων παικτών που διαθέτει η ακαδημία της ομάδας.

Έβερτον


Νέος προπονητής και στην Έβερτον με νέες ιδέες και βαρύ όνομα. Ο Ρόναλντ Κούμαν μετά το άκρως επιτυχημένο πέρασμά του από το St. Mary's θέλει να οδηγήσει και πάλι το ιστορικό κλαμπ σε μεγάλες στιγμές και γιατί όχι, ακόμα και σε κάποιο τρόπαιο. Το κενό του Στόουνς θα το καλύψει ο σπουδαίος (και από τους πιο σταθερούς στην Πρέμιερ Λιγκ τα τελευταία χρόνια) Άσλει Γουίλιαμς. Το κενό του Χάουαρντ κάτω απ΄τα γκολπόστ ο Ολλανδός Μάρτεν Στεκελένμπουργκ και το κενό του τίμιου, Όσμαν στον άξονα ο εξαιρετικά ταλαντούχος, Ιντρίσα Γκουγιέ (8.5 εκ λίρες από την Άστον Βίλα). Το ρόστερ δεν έχει κενά και είναι ικανό για πολλές "ομορφιές" και στο φετινό πρωτάθλημα.

Σουόνσι


Εδώ είχαμε τέσσερις μεγάλες απώλειες με τους Αγιού, Γουίλιαμς, Έντερ και Παλόφσκι να αποχωρούν για άλλες πολιτείες και να έρχονται οι Γιορέντε (για 6 εκ από Σεβίλλη), Λιρόι Φερ (5.6 εκ από ΚΠΡ) για το χώρο της μεσαίας γραμμής (εξαιρετική περίπτωση κατ εμέ) και ο Μάικ Φαν ντερ Χόρν για το κέντρο της άμυνας (2.5 εκ ευρώ από Άγιαξ). Όπως είναι εύκολο να καταλάβει κανείς τα ερωτηματικά παραμένουν για το τι ποδόσφαιρο μπορεί να παρουσιάσει η Ουαλική ομάδα όπως και τι έχει στο μυαλό του ο προπονητής της ομάδας Φραντζέσκο Γκιουντολίν. Προσωπικά δεν τους πιστεύω για τη χρονιά που αρχίζει.

Γουότφορντ


Η περσινή Γουότφορντ ήταν απολαυστική. Με τον Κίκε Φλόρες στον πάγκο παρουσιάσε ένα άκρως ελκυστικό ποδόσφαιρο πάνω στο κλασικό βρετανικό 4-4-2. Με τον Βάλτερ Ματσάρι στον πάγκο ουδείς μπορεί να γνωρίζει για το λίφτινγκ που πρόκειται να υποστεί. Θεωρώ πως θα παρουσιάσει πολύ πιο συντηρική τακτική, κάτι που ίσως να μην ταιριάζει στο στυλ παικτών που έχει η ομάδα. O Ματσάρι έφερε δανεικό το αγαπημένο του παιδί, Καμίλο Ζουνίγκα (από Νάπολι) και τους Ισάακ Σάξες από την Γρανάδα (εξτρέμ για 15 εκ ευρώ), τον Κριστιάν Καμπασέλ από Γκενκ (για 7 εκ ευρώ) και τον Τζετζέ από τη Μαρσέιγ (δεξί μπακ χαφ για 3.6 εκ ευρώ). Μένει να δούμε πως θα λειτουργήσει το 3-5-2 του Ματσάρι σε μια ομάδα που έχει μάθει να αγωνίζεται εντελώς διαφορετικά.

Γουέστ Μπρομ


Δεν πιστεύω ούτε τη Μπρομ για τη σεζόν που αρχίζει. Θεωρώ πως αυτή η ομάδα έχει κάνει τον κύκλο της, ο Πιούλις δεν μπορεί να την πάει ένα βήμα παραπέρα (με αυτό το μικρό ρόστερ) και απλά θα παλέψει μπας και σώσει την κατηγορία. Δύσκολο πολύ το τελευταίο. Σοβαρή μεταγραφή δεν έγινε εκτός του Σκοτσέζου εξτρέμ Ματ Φίλιπς για 6 εκ ευρώ από την ΚΠΡ και αν φύγει και ο διεθνής επιθετικός Σάιντο Μπεραχίνο μέχρι το τέλος των μεταγραφών τα πράγματα θα γίνουν πολύ δύσκολα για τον Πιούλις και τη "συμμορία" του.

Κρίσταλ Πάλας


Το ακριβώς αντίθετο από τη Γουέστ Μπρομ είναι η Πάλας του Άλαν Πάρντιου. Εξαιρετική πέρσι και το ίδιο αναμένεται να είναι και φέτος, πάντα τηρουμένων των αναλογιών. Ο εξτρέμ Ντουάιτ Γκέιλ έφυγε για τη Νιουκάστλ με το ποσό των 12 εκ ευρώ και με 15, η Πάλας πήρε από τη Νιουκάστλ τον Άντρος Τάουνσεντ για την ίδια θέση. Επίσης ήρθε ο Τόμκινς για να δώσει λύσεις στο κέντρο της άμυνας και ο Γάλλος διεθνής τερματοφύλακας, Στηβ Μανταντά ως ελεύθερος απ' τη Μαρσέιγ. Παρελθόν από το Selhurst Park αποτελούν οι Αντεμπαγιόρ, Σαμάκ και ο στόπερ Μπρέντε Χάγκελαντ που έβαλε τέλος σε μια άκρως επιτυχημένη καριέρα εννιά χρόνων στα Αγγλικά γήπεδα.

Μπόρνμουθ


Η ομάδα του Έντι Χάουι σώθηκε πέρσι εύκολα και ο στόχος εννοείται παραμένει ο ίδιος και για φέτος. Μπορεί να αποτελεί παρελθόν από τα "κεράσια" ο Μέσι του Dean Court, Ματ Ρίτσι (έφυγε για τη Νιουκάστλ γεμίζοντας χρήμα τα ταμεία της ομάδας) αλλά το κενό του καλύφτηκε από τον Άιμπ της Λίβερπουλ και το Γάλλο Λις Μουσέτ της Χάβρης (σχεδόν 25 εκ ευρώ δόθηκαν και για τους δύο). Παρελθόν αποτελούν επίσης ο έμπειρος στόπερ Σιλβέν Ντιστέν και ο επιθετικός Γκλεν Μάρεϊ. Ο Χάουι περιμένει πολλά επίσης από τον Άγγλο κεντρικό μέσο Λίουις Κουκ (ήρθε από Λιντς) και τον αριστερό μπακ Μπράντ Σμιθ (από Λίβερπουλ). Εγώ περιμένω πολλά απ΄ τον δεξιό μπακ της ομάδας Μπραντ Σμιθ και τον αριστερό μπακ Νέιθαν Άικ (δανεικός από Τσέλσι-πέρσι ήταν εξαιρετικός με τη φανέλα της Γουότφορντ). Θεωρώ πως δύσκολα θα σώσει την κατηγορία, αν και το θέλω πολύ.

Σάντερλαντ


Πέρσι σώθηκε (αν και δεν το άξιζε) και φέτος θεωρώ πως έχει φτάσει η ώρα για να αφήσει τη μεγάλη κατηγορία. Με νέο προπονητή τον Μόγιες (αφού ο Άλαρντάις έφυγε για τον πάγκο της εθνικής) και με ένα ρόστερ με πολλά κενά και δίχως τη μεγάλη ποιότητα θα είναι θαύμα να παραμείνει η ομάδα στην Πρέμιερ Λιγκ. Έμπειροι παίκτες δεν ήρθαν παρά μόνο οι νεαροί ΜακΝέιρ και Λοβ από Γιουνάιτεντ (δανεικοί) και ο κεντρικός αμυντικός Παπί Μπιλομποτζί (με μεταγραφή από την Τσέλσι). Απ' την άλλη την ομάδα άφησαν οι: Βεργίνι, Τζακερίνι, ο επιθετικός Ντάνι Γκρέιαμ και ο επίσης επιθετικός Στήβεν Φλέτσερ, όπως και ο στόπερ Σεμπάστιαν Κόατες (δανεικός στη Σπόρτινγκ). Σκούρα τα πράγματα μιας και η Τσάμπιονσιπ ρωτά ήδη και ανησυχεί.

Μπέρνλι


Η ομάδα του Σον Ντάις πέρσι κατέκτησε το πρωτάθλημα της Τσάμπιονσιπ, κράτησε τον κορμό της (πλην του Τζόι Μπάρτον) και έκανε 2-3 σημαντικές προσθήκες. Ο Ισλανδός εξτρέμ Γιόχαν-Μπεργκ Γκουντμούνσον ήρθε από την Τσάρλτον όπως και ο τερματοφύλακας Νικ Πόουπ. Σημαντική βοήθεια αναμένεται να δώσει και ο δανεικός απο τη Λίβερπουλ, Τζο Φλάναγκαν. Δεν μπορώ να γνωρίζω για τι είναι ικανό το ρόστερ της Μπέρνλι αλλά είμαι σίγουρος πως θα μας χαρίσει πολύ ωραίες συγκινήσεις μιας και είναι μια κλασική αγγλική ομάδα. Στόχος η παραμονή. Τι άλλο;

Μίντλεσμπρο


Εδώ έχουμε μια ομάδα που ανεβαίνει κατηγορία με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες και ελπίζω να μη βρεθούμε μπροστά σε μια τραγωδία από αυτές που έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνουν στα Αγγλικά γήπεδα. Η Μπόρο έχει ένα πολύ καλό προπονητή, τον Αίτορ Καράνκα και πραγματοποίησε αρκετές ποιοτικές προσθήκες. Στην ομάδα ήρθε ο Νεγρέδο (δανεικός), ο Γκαστόν Ραμίρεζ και ο Βίκτορ Βαλντές (ελεύθεροι) και ο Μάρτιν Ντε Ρουν (κεντρικός μέσος από Αταλάντα για 15 εκ ευρώ), ο Βίκτορ Φίσερ (εξτρέμ από Άγιαξ για 5 εκ ευρώ) και ο Αντόνιο Μπαραγκάν (δεξί μπακ από Βαλένθια για 2,7 εκ ευρώ). Το ρόστερ έχει ποιότητα, βάθος και εμπειρία και η παραμονή πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Χαλ Σίτι


H Χαλ Σίτι κέρδισε την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ μέσω των πλέι-οφ της Τσάμπιονσιπ αφού επικράτησε της Σέφιλντ Γουένσντέι με 1-0 στον τελικό του Γουέμπλεϊ τον περασμένο Μάη. Μέχρι εδώ όλα καλά. Το καλοκαίρι όμως και καθώς ο προπονητής Στηβ Μπρους σχεδίαζε την ομάδα για να μπορέσει να φανεί ανταγωνιστική στη μεγάλη κατηγορία είδε την μεταγραφική πολιτική της ομάδας ακριβώς απέναντί του. Αποτελέσμα να μην έχει γίνει καμία μεταγραφή μέχρι αυτή τη στιγμή. Όπως ήταν λογικό ο Άγγλος προπονητής δήλωσε παραίτηση και μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει αναλάβει τον πάγκο επίσημα άλλος προπονητής. Επίσης η Χαλ πούλησε τον Μοχάμεντ Ντιαμέ (βασικό της κεντρικό χαφ) στη Νιουκάστλ για 5 εκ ευρώ κάνοντας το έργο της παραμονής, όχι δύσκολο αλλά σχεδόν απίθανο. Αν δεν γίνουν μεταγραφές και δεν έρθει κάποιος σοβαρός προπονητής η Χαλ -λογικά- θα είναι ο σάκος του μποξ για κάθε αντίπαλο, κάθε αγωνιστική.

1η αγωνιστική 2016-2017

Σάββατο 13 Αυγούστου

Χαλ-Λέστερ

Κρίσταλ Πάλας-Γουέστ Μπρομ

Μπέρνλι-Σουόνσι

Έβερτον-Τότεναμ

Μίντλεσμπρο-Στόουκ

Σαουθάμπτον-Γουότφορντ

Μαν Σίτι-Σάντερλαντ

Κυριακή 14 Αυγούστου

Μπόρνμουθ-Μαν Γιουνάιτεντ

Άρσεναλ-Λίβερπουλ

Δευτέρα 15 Αυγούστου 

Τσέλσι-Γουέστ Χαμ

Το Home Of Football είχε κλείσει το καλοκαίρι του 2014 και από φέτος θα τα ξαναλέμε, όχι με την παλιά συχνότητα εννοείται. Καλή σεζόν να έχουμε με θέαμα και πολλές συγκινήσεις.












Πέρασαν κιόλας τεσσερισήμισι χρόνια απ' την πρώτη μέρα που το Home Of Football βγήκε στο διαδίκτυο. Παρέα με τον Παναγιώτη Μπαταργιά σχεδιάσαμε αυτό το blog και δημιουργήσαμε αυτό το "σπίτι" για να στεγάσουμε την τρέλα μας για το Αγγλικό - και όχι μόνο- ποδόσφαιρο. Βλέποντας σήμερα τις πρώτες μας δουλειές δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω καθώς θυμάμαι πως -δειλά δειλά- αρχίσαμε να γράφουμε τα πρώτα μας αφιερώματα. Θυμάμαι μονοψήφιους αριθμούς αναγνωστών τους πρώτους μήνες, αλλά δεν το βάλαμε ποτέ κάτω. Θυμάμαι να επιστρέφω απ' τη δουλειά και αντί να ξεκουραστώ ή να πάω για μια βόλτα , να κάθομαι για να τελειώσω κάποιο αφιέρωμα ή ένα άρθρο για την εκάστοτε αγωνιστική. Θυμάμαι να γράφω με βαριά καρδιά - δίχως όρεξη- πολλές φορές αλλά ποτέ δεν άφησα "δουλειά" στη μέση.

Το blog εξελίχθηκε με τον καιρό. Ομόρφυνε και έφτασε τις χιλιάδες επισκέψεις. Αφιερώματα του αναδημοσιεύτηκαν και δέχθηκε αρκετές καλές κριτικές από γνώστες (και επαγγελματίες του χώρου). Η συνεργασία με το englishfootball.gr ήταν μεγάλη τιμή, όπως και η ανταλλαγή απόψεων και οι συμβουλές από τον Μιχάλη Τσώχο. Οι παραπάνω βοήθησαν - δίχως να το ξέρουν - για να γίνει το blog καλύτερο. Παιδιά που έγραφαν στο HoF-για την πλάκα- τους αυτή τη στιγμή βρίσκονται να δουλεύουν για μεγάλα site δίπλα σε φτασμένους δημοσιογράφους - ζώντας το όνειρο τους. Ειλικρινά νιώθω μεγάλη χαρά για την εξέλιξη του Χρήστου Τσάλτα και την αγάπη που δείχνει αυτή τη στιγμή ως "μπασκετικός δημοσιογράφος". Ο Χρήστος είχε γράψει μερικά εξαιρετικά άρθρα για τη Liverpool και την Premier League όταν ανήκε στο δυναμικό μας.

Όλα τα όμορφα όμως κάποτε τελειώνουν. Έτσι έφτασε η ώρα και για το HoF. Από σήμερα το "παιδί μου" θα σταματήσει να λειτουργεί και δεν θα έχει καμία ενημέρωση. Ο χώρος θα παραμείνει - όπως και τα αφιερώματα- για όσους θέλουν να ρίξουν μια ματιά στο ποδόσφαιρο του Νησιού και - ποιος ξέρει- ίσως στο μέλλον να τα ξαναπούμε.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους διάβασαν έστω και ένα άρθρο, όσους είπαν ή έγραψαν μια καλή κουβέντα ακόμα και αυτούς που έβγαλαν χολή μερικές φορές. Όλα στο πρόγραμμα είναι άλλωστε. Το "ταξίδι" ήταν υπέροχο και "μαγικό" φίλοι μου, σας ευχαριστώ.

Να αγαπάτε το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό και , ίσως, τα ξαναπούμε στο μέλλον.


Κωνσταντίνος Καραδήμας

"Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα" που λέει και το γνωστό άσμα. Μετά από ένα μήνα μιας υπέροχης διοργάνωσης έφτασε η ώρα του τελικού. Η Γερμανία εκπροσωπεί την Ευρώπη κόντρα στην Αργεντινή απ' τη Λατινική Αμερική και όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι αναμένεται να κολλήσουν μπροστά στις οθόνες τους για να απολαύσουν τη σπουδαία αυτή αναμέτρηση. Τεράστιες ομάδες και οι δυο, με βαριές φανέλες και σπουδαίους παίκτες στο ναό του Βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, το Μαρακανά. Ο "παράδεισος" του ποδοσφαιρόφιλου. Είναι απλό.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καραδήμας

Για να δούμε όμως κάποια πραγματάκια για τις δύο ομάδες.

Η Γερμανία αυτή τη στιγμή φαντάζει ως το μεγάλο φαβορί της αναμέτρησης. Ο Low έχει φτιάξει μια ομάδα που δεν έπειθε πολλούς στην αρχή της διοργάνωσης αλλά αυτή τη στιγμή δείχνει ανίκητη. Τα 7 γκολ που έριξαν τα "παντσερ" στους Βραζιλιάνους θα μνημονεύονται για πάντα. Η ομάδα έχει σίγουρα αδυναμίες (ποιος δεν έχει άλλωστε;) και δεν διαθέτει τις προσωπικότητες περασμένων ετών αλλά έχει όλα τα υπόλοιπα. Ποια είναι αυτά ; Παίχτες ψυχωμένους που γνωρίζουν άριστα τι πρέπει να κάνουν κάθε στιγμή στο γήπεδο. Άριστη συνεργασία και ισορροπία και στις τρεις γραμμές του γηπέδου και φυσικά υπάρχει και ο Muller. Αυτός ο παίκτης κυριολεκτικά έχει αφήσει ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη άφωνο με την εξέλιξη του. Δεν ξέρει "καντάρια" μπάλα αλλά έχει φτάσει να βρίσκεται στο "πρώτο ράφι" λόγω των πολλών πραγμάτων που κάνει στο γήπεδο. Ειλικρινά δεν θυμάμαι ποτέ παίκτη που να μπορεί να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις μεσοεπιθετικά, να συμμετέχει τόσο πολύ στο δημιουργικό και στο αμυντικό κομμάτι και φυσικά να είναι άψογος εκτελεστής και με το κεφάλι και με τα πόδια. Από τα καλύτερα "εργαλεία" που μπορεί να βρει κάποιος στο σύγχρονο  ποδόσφαιρο. Προσθέστε και το "ηγέτης" και είστε μέσα.

Η Αργεντινή απ' την άλλη είναι πιο άναρχη και προβλέψιμη. Ο Sabella δεν γεμίζει το μάτι και δείχνει να φοβάται να πάρει οποιοδήποτε ρίσκο κι ας διαθέτει μια ονειρική επιθετική γραμμή. Το στυλ της ομάδας και ο τρόπος που αυτή λειτουργεί φέρνει στο μυαλό περασμένες δεκαετίες αλλά όταν υπάρχει στην εντεκάδα ο Messi όλα είναι πιθανά. Ο superstar της Barcelona δεν έχει κάνει μεγάλο τουρνουά και ίσως έφτασε η ώρα να δείξει - σε ολόκληρο τον πλανήτη - αυτό που πραγματικά είναι και με τη φανέλα της Αλμπισελέστε. Ο κορυφαίος παίκτης στον πλανήτη. Η αμυντική λειτουργία της ομάδας αναμένεται άριστη και αν μπορέσουν να συνδυαστούν καλύτερα το κέντρο με τους επιθετικούς - πράγμα που δεν το έχουμε δει μέχρι στιγμής- τότε ίσως η Αργεντινή μπορέσει να κοιτάξει στα μάτια τους Γερμανούς. Προσωπικά σήμερα περιμένω να δω πολύ (εκτός του Messi) και τον Mascherano. Ο αμυντικός μέσος απ' το San Lorenzo έχει κάνει μεγάλες εμφανίσεις και για πολλούς θεωρείται αυτή τη στιγμή ως ο πραγματικός ηγέτης της ομάδας του Sabella.


Δύο διαφορετικοί κόσμοι. Στο ίδιο γήπεδο. Για μία αναμέτρηση με φόντο το τρόπαιο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Θα είναι ο τέταρτος τίτλος για τους Γερμανούς ή ο τρίτος για τους Αργεντίνους; Τελευταία φορά που οι δύο ομάδες βρέθηκαν μαζί σε τελικό ήταν το '90 με τους Γερμανούς να κατακτούν το τρόπαιο. Τέσσερα χρόνια πριν ο Μαραντόνα και η παρέα του είχαν στεφθεί παγκόσμιοι πρωταθλητές επικρατώντας των Γερμανών με 3-2. Καθίστε αναπαυτικά λοιπόν και απολαύστε το.




Είναι ο άνθρωπος που έχει στρέψει πάνω του -τα περισσότερα- βλέμματα σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο (περισσότερα και απ΄τον James της Κολομβίας). Ο άνθρωπος που με τις επιλογές του, τις τακτικές του και την εν γένη στάση του προσπαθεί να φέρει στη χώρα του αυτό που αξίζει εδώ και 40 χρόνια. Την πρωτιά σε ένα Μουντιάλ.Τον έχουν χαρακτηρίσει "δικτάτορα". Τον έχουν πει "τρελό". Τον έχουν παρομοιάσει με τον Χίτλερ λόγω της απόλυτης και μη δημοκρατικής ,πολλές φορές, συμπεριφοράς του σε σημαντικές αποφάσεις.
Ο Louis van Gaal είναι σίγουρα πετυχημένος. Είναι σίγουρα "περίεργος" αλλά ό,τι κατάφερε - το κατάφερε με τον δικό του "σκληρό" τρόπο. Μπορώ να τον φανταστώ μετά τον τελικό της 13ης Ιουλίου ,με το τρόπαιο στα χέρια εννοείται, να ακούει το My Way του Sinatra να χαμογελάει και να έχει στο ακουστικό τους ιδιοκτήτες της Man United. "Aγοράστε μου τον Vorm της Swansea, αυτός θα γίνει το νούμερο 1 των μπέμπηδων". Όχι ; Είστε σίγουροι ;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καραδήμας

Στο πρώτο παιχνίδι της Ολλανδίας στο Μουντιάλ ο van Gaal παρέταξε την ομάδα με σύστημα 5-3-2 κόντρα στους Ισπανούς. Βρέθηκε πίσω στο σκορ νωρίς αλλά τελικά κέρδισε με 5-1. Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο "μπαμ" στη φετινή διοργάνωση. Ο ίδιος μάλιστα είχε δηλώσει πως 1-2 λεπτά πριν την ισοφάριση του Van Persie σκέφτονταν να γυρίσει το σύστημα σε 4-3-3 για να "χτυπήσει" καλύτερα απ' τις πτέρυγες. Εκεί είναι η μεγάλη μαγκιά του Ολλανδού. Αυτή η ομάδα μπορεί να αλλάζει το σύστημα - χωρίς να αλλάζει παίκτες- από 5-3-2 , σε 3-5-2 (ναι είναι διαφορετικά αυτά), σε 4-3-3 και φυσικά σε 3-4-3. Αυτό το είδαμε πολύ καλά στο παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα. Φυσικά η Ολλανδία είχε ξεκινήσει με άλλο σύστημα , το 4-3-3.

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να έχεις παίκτες που να μπορούν να αγωνιστούν σε περισσότερες από μία θέσεις. Όπως είναι ο Blind. Όπως είναι ο Kuyt. Όπως είναι o Wijnaldum. Φυσικά θα πρέπει να βάζουν και το κεφάλι κάτω και να υπακούν τυφλά στις οδηγίες του προπονητή. Οι Ολλανδοί το κάνουν σε αυτή τη διοργάνωση σε βαθμό που προκαλεί τεράστια εντύπωση. Δεν είναι τυχαίο πως ο van Gaal δεν κάλεσε κάποιες βεντέτες και φυσικά δεν βγήκε ποτέ να δηλώσει πόσο θα του λείψουν ο Strootman και ο Van der Vaart που έχασαν το Μουντιάλ λόγω τραυματισμών. Κι ας του λείπουν. Αυτό δείχνει τη στήριξη στο 100% στα νέα παιδιά και φυσικά τη σιγουριά που είχε ο Ολλανδός για την ομάδα του και τον εαυτό του. Τουλάχιστον για το πλάνο που είχε στο μυαλό του και φυσικά το ταλέντο που είχε να διαχειριστεί. Στο ποδόσφαιρο υπάρχει και η τύχη.

Τελευταίο μεγάλο τρικ η αλλαγή τερματοφύλακα στο 119' της παράτασης. Ο βασικός Cillesen βγήκε για να πάρει τη θέση του ο Krull της Newcastle. Πολλοί αμέσως έσπευσαν να πουν πως ο "Άγγλος" είναι φοβερός στο να πιάνει πέναλτι. Αυτοί φυσικά δεν γνώριζαν πως το ποσοστό του σε πέναλτι με τη φανέλα των "ανθρακωρύχων" είναι 2 στα 20. Δεν ήταν αυτό λοιπόν. Ο Krull - που είναι ένας εξαιρετικός keeper- ήταν ο άνθρωπος που μπήκε απλά για να θολώσει τα νερά. Ο άνθρωπος που άλλαξε τις ισορροπίες όχι λόγω του ταλέντου του στο να πιάνει πέναλτι αλλά λόγω του ταλέντου του στο να σπάει τα νεύρα του αντιπάλου. 'Ενας Ολλανδός Grobbelaar στη Βραζιλία κόντρα σε αγχωμένους Κοσταρικανούς. Και πέτυχε.

Η Ολλανδία στους "4" θα βρει την προβληματική Αργεντινή του Messi- δίχως τον Di Maria- και θα προσπαθήσει να ξορκίσει τα φαντάσματα του 1978 όταν ο Mario Kempes "σκότωσε" τους Οράνιε. Μένει να δούμε τι θα σκαρφιστεί ο Van Gaal για να σταματήσει το Messi και φυσικά αν θα μπορέσουν οι Van Persie και Robben να φτάσουν σε κάποιο τέρμα απέναντι στους ψυχωμένους αμυντικούς της Αργεντινής. Προσωπικά περιμένω ένα μεγάλο κοουτσάρισμα απ' τον Ολλανδό απέναντι στον , χειρότερο προπονητή της τετράδας, Sabella. Και όσο κι αν θέλω να δω ένα τελικό Βραζιλία-Αργεντινή στο Μαρακανά, η ιδέα πως το παγκόσμιο κύπελλο θα ταξιδέψει στο Άμστερνταμ στις 14 του μήνα μόνο ασυγκίνητο δεν με αφήνει.


Δεν έχω να γράψω πολλά για το χθεσινό παιχνίδι των Άγγλων κόντρα στην Ουρουγουάη. Τα λιοντάρια είχαν για δεύτερο σερί παιχνίδι καλή απόδοση, δημιούργησαν καλές ευκαιρίες για γκολ, είχαν την κατοχή της μπάλας αλλά ηττήθηκαν και πάλι. Με το ίδιο σκορ. Με τον ίδιο πάνω-κάτω τρόπο. Ο Hodgson παρέταξε την ομάδα με τους ίδιους 11 της πρεμιέρας - κόντρα στην Ιταλία - με μία όμως αλλαγή στη διάταξη. Ο Rooney δεν αγωνίστηκε στα άκρα αλλά στην φυσική του θέση. Πίσω από τον επιθετικό και ήταν ο καλύτερος παίκτης της Αγγλίας.
Gerrard και Suarez μετά το τελικό σφύριγμα
Είχα τονίσει ,μετά το παιχνίδι με τους Ιταλούς, πως περιμένω ένα μεγάλο παιχνίδι απ' τον άσσο της United και ο Rooney το έκανε πράξη. Αυτό όμως δεν έφτανε στους Άγγλους καθώς στην απέναντι πλευρά υπήρχε ο Luis Suarez. O επιθετικός της Liverpool - στην επιστροφή του μετά την εγχείρηση που έκανε στο γόνατο- ήταν απίστευτος και οδήγησε την ομάδα του στη νίκη. Ο Ουρουγουανός συνεχίζει να είναι ο πιο φορμαρισμένος επιθετικός στον πλανήτη και δείχνει να μην καταλαβαίνει ούτε από τραυματισμούς, ούτε από κούραση, ούτε από τίποτα. One man show κυριολεκτικά.

O Suarez άνοιξε το σκορ στο 39' με ασύλληπτη κεφαλιά και χάρισε τη νίκη στη Σελέστε στο 85' με δυνατό σουτ εντός της περιοχής. Οι Άγγλοι είχαν ισοφαρίσει με τον Rooney στο 75' με κοντινό πλασέ μετά από ασίστ του Glen Johnson. Το άσχημο για τους Άγγλους ήταν πως δέχθηκαν και τα δύο τέρματα σε σημείο που πίεζαν αυτοί για τέρμα. Άσχημο "παιχνίδι" της  μοίρας και για τον αρχηγό Steven Gerrard καθώς ήταν αυτός που με δική του λάθος κεφαλιά , ουσιαστικά "έστρωσε" τη μπάλα στον Suarez για το 2-1.

Ο Hodgson θεωρώ πως έπρεπε να ξεκινήσει με τρία κεντρικά χαφ (το είχα γράψει και μετά το παιχνίδι με τους Ιταλούς) καθώς ήταν γνωστό πως ο άξονας της Ουρουγουάης θα ήταν αρκετά "σφιχτός". Η παρουσία του Barkley στα τελευταία 30 λεπτά "μπάλωσε" πολλά στο κέντρο και έδωσε και επιθετικές λύσεις αλλά η ατυχία με το δεύτερο γκολ του Suarez ουσιαστικά διέλυσε το πλάνο που είχε στο μυαλό του ο Άγγλος προπονητής.

Η Αγγλία αυτή τη στιγμή φαντάζει εκτός διοργάνωσης. Βέβαια υπάρχει ακόμα σενάριο που δίνει την πρόκριση στα "λιοντάρια" αν και είναι σχεδόν απίθανο να συμβεί. Ποιο είναι αυτό; Να κερδίσει η Ιταλία την Κόστα Ρίκα σήμερα με +2 τέρματα και να κερδίσει επίσης την Ουρουγουάη την τελευταία αγωνιστική. Η Αγγλία τότε με νίκη επί της Κόστα Ρίκα και εφόσον καλύψει τη διαφορά τερμάτων θα βρεθεί στους "16".

Πάντως ως φίλος της Αγγλίας είμαι ευχαριστημένος απ' την εικόνα της ομάδας. Φυσικά και υπάρχει πίκρα για τα αποτελέσματα αλλά δεν μπορείς να μη διακρίνεις την προσπάθεια και το ταλέντο που υπάρχει άφθονο στην ομάδα. Αυτή η ομάδα έχει σίγουρα πολύ μέλλον.


Κωνσταντίνος Καραδήμας