Η Ολυμπιακή συντριβή του '71

Στις 5 Μαΐου του 1971 η Ολυμπιακή ποδοσφαιρική ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας ,με τον Charles Hughes στον πάγκο, βρέθηκε στο στάδιο Vasil Levsky της Σόφιας για το δεύτερο παιχνίδι των προκριματικών της Ολυμπιάδας του '72. Ο βασικός επιθετικός της ομάδας Roddy Haider είχε δηλώσει πολύ αργότερα πως όλοι ένιωθαν περίεργα για αυτή την αναμέτρηση, ξέροντας πως ήταν η τελευταία παρουσία της ομάδας, με εκείνα τα δεδομένα. Ήταν άλλωστε μια αναμέτρηση που έφερε πολλές αλλαγές στη σχέση της Μεγάλης Βρετανίας με το ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό τουρνουά. Ας δούμε κάποια γεγονότα, για να καταλάβετε.

Οι παίκτες που καλούνταν να στελεχώσουν την ομάδα εκείνα τα χρόνια , ήταν από ερασιτεχνικές κατηγορίες. Βέβαια υπήρχαν φήμες για χρήματα που τους έδινε η ομοσπονδία  αλλά ουδείς μπορούσε να τους θεωρήσει επαγγελματίες, η Βρετανία τηρούσε τους κανονισμούς στο 100%. Άλλωστε υπήρχε και ο καλύτερος καθρέφτης, το γήπεδο. . Έξω από τη Βρετανία ο όρος "ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής" διέφερε αρκετά. Στο Κομμουνιστικό ανατολικό μπλοκ δεν υπήρχαν επαγγελματίες, οι παίκτες είχαν μια σταθερή δουλειά από το Κόμμα και ήταν αφοσιωμένοι απόλυτα στην  Ολυμπιακή ομάδα, οι περισσότεροι παίχτες αγωνίζονταν στην ΤΣΣΚΑ ή αλλιώς την "ομάδα του Στρατού" και αν και ήταν κανονικοί ποδοσφαιριστές , δηλώνονταν ως στρατιωτικοί που είχαν ως χόμπι το ποδόσφαιρο. O Haider από την άλλη αγωνίζονταν στην ερασιτεχνική Hendon και δούλευε μεροκάματο για να τα βγάλει εις πέρας.

Οκτώ παίκτες της Βουλγαρίας , ομάδα που είχε αντιμετωπίσει η Μεγάλη Βρετανία για την πρόκριση στο τελικό τουρνουά, είχαν υπάρξει μέλη της ομάδας που είχε πάρει μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. Ο επιθετικός Dimitar Yakimov ήταν αξιωματικός του στρατού και είχε πάρει μέρος στα Παγκόσμια Κύπελλα του '62 και του '66 ως ο πρώτος σκόρερ της Βουλγαρικής Λίγκας. Ο Haider έλεγε για τον Yakimov " αμφιβάλλω αν έχει μπει ποτέ σε στρατόπεδο, αλλά θεωρείται αξιωματικός και ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής". Εδώ φυσικά. υπήρχε μεγάλη αδικία, γιατί οι παίκτες δηλώνονταν ως ερασιτέχνες αλλά ήταν φτασμένοι ποδοσφαιριστές, όπως έγραψα και πιο πάνω.

Για το πρώτο παιχνίδι , μπροστά σε 3.000 θεατές (μάλιστα τρεις χιλιάδες θεατές, δεν έγραψα λάθος)  στο Wembley η Μεγάλη Βρετανία επικράτησε της Βουλγαρίας με το "φτωχό" 1-0. Ο προπονητής της Βουλγαρίας Hristo Mladenov έμεινε ευχαριστημένος  από το αποτέλεσμα αυτό μιας και  δεν το θεωρούσε  καθόλου άσχημο για τη ρεβάνς της Σόφιας, κάτι παραπάνω γνώριζε από όλους, και πόσο δίκιο είχε τελικά. Αξίζει να σημειώσω πως οι παίκτες που είχαν στελεχώσει την Μεγάλη Βρετανία ήταν όλοι από τις Hendon, Enfield και την Wycombe, όλοι Άγγλοι. Ο μοναδικός μη Άγγλος ήταν ο Bill Currie της Σκοτσέζικης Albion Rovers.

Στη ρεβάνς της Σόφιας, μπροστά σε 30.000, η ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας γνώρισε τη συντριβή με  5-0. Μάλιστα το σκορ στο πρώτο ημίχρονο ήταν 4-0 υπέρ της Βουλγαρίας. Ο Peter Hardcastle, επιθετικός που αργότερα έγινε επαγγελματίας με την Blackpool, είχε δηλώσει για το παιχνίδι "το σκορ θα μπορούσε να είναι 20-0 , δεν έχω παίξει ποτέ απέναντι σε τέτοια ομάδα, έκαναν κυριολεκτικά ότι ήθελαν και μπορούσαν να σκοράρουν ανά πάσα στιγμή και από παντού". 

 Τρία χρόνια αργότερα η ομοσπονδία έπαψε να χρησιμοποιεί τους ερασιτέχνες αθλητές  στην Ολυμπιακή ομάδα και μοιραία, κάπου εκεί η συγκεκριμένη ομάδα πέρασε στην ιστορία. Έπρεπε να περάσουν σχεδόν 40 χρόνια για να ξαναδούμε την ποδοσφαιρική ομάδα της Βρετανίας, αλλά αυτή τη φορά με παίκτες super star, με τεράστια συμβόλαια και φυσικά πολύ ταλέντο.

Βέβαια η ομάδα θέλει πολύ δουλειά ακόμη, αν κρίνουμε και από το χθεσινό φιλικό με τη Βραζιλία και την εύκολη ήττα με 2-0.Το τονίζω γιατί θα είναι κρίμα να ζήσουμε στο Λονδίνο "μέρες του '71".  Λογικά ο Bertrand θα διηγείται ιστορίες για τον Neymar στα εγγόνια του, σχετικές με αυτές του Hardcastle. Αν οι "ποδιές" του Βραζιλιάνου μπορούσαν να μετρηθούν σε ευρώ, το ποσό ίσως έσωζε και τη Rangers.

Στις μέρες μας η ΤΣΣΚΑ Σόφιας δεν έχει καμία σχέση με τον Βουλγαρικό Στρατό.




Κωνσταντίνος Καραδήμας