Αυτό που μένει

Η φάση των ομίλων ολοκληρώθηκε χτες. Ούτε σε αυτό το Euro έλειψαν οι εκπλήξεις, προσδίδοντας αλατοπίπερο σε μια ήδη αρκετά ενδιαφέρουσα διοργάνωση, που όμως δεν έχει το θέμα που είχαμε παρακολουθήσει το 2008.

Μεγάλο πρωταγωνιστή για την ώρα δεν έχουμε. Η ομάδα όμως που έχει κλέψει τις εντυπώσεις κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι η Τσεχία για 2 λόγους. Ο πρώτος είναι πως μετά την βαριά ήττα με 4-1 κόντρα στην Ρωσία στην πρεμιέρα στην συνέχεια έδειξε χαρακτήρα και έκλεισε το στόμα όλων όσων έλεγαν πως θα πάει στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας για τουρισμό. Οι νίκες με 2-1 και 1-0 κόντρα σε Ελλάδα και Πολωνία φανέρωσαν πως το συγκρότημα του Bilek λειτουργεί άψογα κάτω από συνθήκες πίεσης. Κόντρα στους Πορτογάλους δεν θα μου κάνει εντύπωση αν τους αποκλείσουν να πω την αλήθεια. Ειδικά αν o Baros κάνει παιχνίδι ανάλογο της αξίας του...

Το βραβείο της πιο άτυχης ομάδας της διοργάνωσης το μοιράζονται η Δανία με την Σουηδία. Οι μεν Δανοί έβγαλαν ψυχή και τεράστια αποθέματα πίστης στην φάση των ομίλων και σίγουρα τους άξιζε καλύτερη τύχη. Ουσιαστικά, έμειναν εκτός συνέχειας μετά το γκολ του Varela στο 87' στο παιχνίδι Δανία-Πορτογαλία. Έτσι, πήγαν στράφι τα μεγάλα παιχνίδια των Krohn-Dehli, Agger που ήταν οι στυλοβάτες των Δανών μαζί με τον Nicklas Bendner.

Απ' την άλλοι, οι Σουηδοί είδαν την τύχη να τους γυρνάει την πλάτη 2 φορές. Τόσες ήταν και οι φορές που βρέθηκαν μπροστά στο σκορ κόντρα σε Ουκρανία και Αγγλία, τόσες ήταν και οι φορές που έχασαν. Οι ήττες αυτές αναμφίβολα πόνεσαν -κυρίως αυτή κόντρα στους Άγγλους- το συγκρότημα του Hamren όμως οι Σουηδοί απέδειξαν πως μπορούν να παίξουν καλό ποδόσφαιρο και να χαρίσουν θέαμα. Η νίκη κόντρα στην Γαλλία την τελευταία αγωνιστική ήρθε απλά για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις αλλά και να δώσει λίγη χαρά στους Blagult.

Στις άτυχες συγκαταλέγεται και η Κροατία κυρίως για το φοβερό ποδόσφαιρο που έπαιξε. Μια άκρως επιθετική ομάδα, με ένθερμο κοινό που άφησε το στίγμα της στην διοργάνωση(και για καλό και για κακό λόγο).

Δίχως αμφιβολία η μεγαλύτερη απογοήτευση της φετινής διοργάνωσης ήταν η Ολλανδία. Μια ομάδα που από την μέση και μπροστά έχει παίκτες τεράστιας αξίας αλλά στην άμυνα δεν εμπνέει καμία σιγουριά. Και ακριβώς εδώ την πάτησε, στην προβληματική της άμυνα. Εξίσου απογοητευτικό και το γεγονός πως με παίκτες όπως είναι οι Robben, Van der Vaart, Van Persie, Affelay, Sneijder, Huntelaar, Kuyt κατόρθωσε να σκοράρει μόλις 2 τέρματα. Αυτό περί κατορθώματος πρόκειται...

Απογοητευτική ήταν και η Ιρλανδία -στα δικά μου μάτια. Οι πράσινοι όμως έχουν κάθε δικαιολογία με το μέρος τους. Το γεγονός αυτό όμως, δεν αναιρεί πως ηττήθηκαν με κάτω τα χέρια απ' τους Ισπανούς, ούτε πως πέτυχαν μόλις 1 τέρμα στον θεσμό.

Όσο αναφορά την εθνική μας ομάδα τα έχουμε χιλιοπεί. Όταν μιλάει η Ελληνική ψυχή κανείς δεν μπορεί να την σταματήσει. Η πιο μάγκικη πρόκριση ομάδας στα προημιτελικά του θεσμού με κατάθεση... καρυδιών απ' τα παιδιά του Santos. Σίγουρα κόντρα στην Γερμανία τα πράγματα δεν θα είναι ρόδινα όμως σε περίπτωση που παρουσιάσει η ομάδα το ίδιο μέταλλο τότε η πρόκριση δεν θα χαθεί και είμαι σίγουρος γι' αυτό. Βέβαια, το σημαντικότερο απ' όλα θα είναι οι διεθνής μας να μην δουν το παιχνίδι αυτό σαν πόλεμο αλλά σαν μια τεράστια ποδοσφαιρική πρόκληση. Εξάλλου, οι προκλήσεις είναι για άλλους...

Θα κάνω μια πρόβλεψη για τους προημιτελικούς. Προβλέπω -πάντα με κίνδυνο να εκτεθώ φυσικά- πως στα ημιτελικά θα βρίσκονται Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία. Απ' τα προημιτελικά τουλάχιστον 1 παιχνίδι θα κριθεί στην παράταση, ίσως στα πέναλτι(πιο πιθανό κατ' εμε το Τσεχία-Πορτογαλία).

Το σημαντικότερο όλων όμως είναι πως τώρα αρχίζουν τα καλά...!

                                                                                                       Χρήστος Τσάλτας